Gönderi
200 syf.
9/10 puan verdi
çok beğendiğim bir kitap..
Kitabı okurken zihnimde ilk oluşan düşünceyi söyleyeyim; on yıllar önce bile gençlerin çalışma noktasında böyle sorunları varken, Jules Payot şimdilerde hayatta olsaydı kitaba bir güncelleme getirir miydi acaba? Sorunlar çok güzel tespit edilmiş, çözümler gayet açık bir şekilde ifade edilmiş, bize düşen ise uygulamak oluyor. Birden büyük bir değişim beklemek doğru olmaz, ama bir yerden başlamak gerek. Zaman zaman özellikle de kitabın son bölümlerine gelince yazarın sıkı bir Risale-i Nur takipçisi olduğunu düşünecek oldum, ancak tarihler uyuşmuyor. Demek ki zaman ne kadar değişse de hakikatler daima aynı. Tefekkür, ümit, istek (şevk) kavramlarının üzerinde çok duruyor yazar. Dördüncü bölüm olan “İç kaynaklarımız” bölümünün neredeyse tamamı tefekkür kavramı üzerine.
Üniversite öğrencilerinin sorunlarını dile getiren, eğitim sistemine doğru eleştirilerde bulunan, öğrenci ve eğitimci arasındaki iletişimin nasıl olması gerektiği üzerinde duran, insanı kusurlarıyla terbiye etmeyi amaçlayan, sadece sorunu tespit etmekle kalmayıp çözümü de sunan, bir kitap İrade Terbiyesi. İnsanın içinde var olan duyguları ve hisleri yok etmek gerektiğini söylemiyor, nasıl terbiye edileceğine dair ipuçları veriyor. İşte Risale-i Nur’un metodu! Yazarın değindiği noktalar o kadar doğru noktalar ki, beni en çok etkileyen şeylerden birinin bu olduğunu söyleyebilirim. Doğru olduğunu nereden mi biliyorum? Kendimden!
Mesela, iyi yerlere gelmek için büyük şehirlerde yaşamanıza gerek yok, yaşadığınız küçük bir kasabada da o sessizliği/sakinliği fırsata çevirip büyük insan olabilirsiniz, diyor. İnsanın değişmesi mümkün değildir, doğduğunda bütün karakteristik özellikleri bellidir, diyenlere meydan okuyor ve değişimin kaçınılmaz olduğunu ispat ediyor Jules Payot. Daha fazla spoiler vermeyeyim ben en iyisi, siz hemen elinize alın ve okumaya başlayın…
··
584 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.