Gönderi
“İnsanların tümünün rengi vardır, bunu biliyor muydun?”
Tsukuru Tazaki, lise yıllarında aralarında özel bir bağ kurduğu beş kişilik arkadaş grubunda isminin içinde renk içermeyen tek kişi. Bu durum aralarındaki bağı etkilemese de Tazaki kendini renksiz olarak kabul etmiş kendini oldukça sıradan ve kişiliksiz gören biri. Üniversiteye kadar bu aralarında eşsiz bağ devam ederken birden bu gruptan net bir şekilde dışlanmış. Tazaki bu durumu sorgulamadan kabul eder ve ağır bir bunalıma girer. Hayatındaki tek önemli olan şey bu arkadaş grubudur zira.
Bu arkadaş grubu üç erkek ve iki kızdan oluşmasına rağmen aralarındaki ilişkide kimse birbirini karşı cinsel bir ilişki beslemiyor ki bu bağ bozulmasın. Hatta grup içerisinde farklı bir yakınlık olmaması adına dörtlü bile buluşma ayarlamıyorlar.
Aradan yıllar geçtikten sonra artık yetişkin olan Tazaki içinde bu geçmişten kalan yaranın farkına kız arkadaşı sayesinde varır ve arkadaşlarıyla yüzleşmeye karar verir.
“Sonuçta, insanlara verebilecek hiçbir şeyim yok sanırım. Hayır, bırak onu, kendime verebileceğim bir şey bile yok belki de.”
Bu kitabın son sayfasına kadar burnumda bir sızıyla okudum… Kişisel bir yorum olacak belki ama Tazaki’yi okurken kendi dile getiremediğim duygularımı okumak hem beni biraz sarstı hem de iyi geldi bu bana. Eminim herkes de kendinden illaki bir parça bir şeyler bulur çünkü öyle bir kitap. Murakami’nin yalın diliyle, betimlemelerin yerlerinde kullanılması ve diyalogları kitabın içine girmeyi sağlıyor. Murakami’nin en sevdiğim şeylerinden biri de bu diyalogları. Asla gereksiz bir konuşma geçmiyor karakterler arasında ve dolu dolu oluyor. Ayrıca bir Murakami klasiği olarak fantastik ögelerin, hayalle gerçeğin birbirine geçtiği kafa karıştırıcı ve düşündürücü ögelerin de kullanımı başarılıydı. Kitabın sonunun bu kadar açık tabiri caizse şak diye bitmesini de sevdim ben çünkü sıradan romanlar gibi giriş gelişme sonuç şeklinde ilerlemiyor daha çok günlük yaşamdan birinin hayatını okuyoruz. Hayatta başımıza ne geleceğini bilmediğimiz gibi Tazaki’nin de geleceğini bilmiyoruz. Herkese böyle mi gelmiştir bilmiyorum ama Tazaki oldukça gerçek bir karakterdi ve kitabın da açık bitmesi bana bunları anımsattı.
Sonuca gelecek olursak Murakami seviyorsanız ve okumadıysanız hemen okumanızı öneririm bu kitabı.
“Anıları ustaca bir yerlere saklasan, iyice derine gömmüş olsan bile, o anıları yaratan geçmişi silemezsin.”
#murakami #harukimurakami #tsukurutazaki
·
203 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.