HARİKLAR DİYARI HARİKA DEĞİLSE?
10 Mart 2022 Perşembe
23:22
Merhaba, ben Beste...Beste Beyaz şu an belki de hayatımın dönüm noktası, ama bundan vaz geçmeyeceğim uçaktayım az sonra kalkışa geçeceğiz kalbim deli gibi atıyor. Size hayatımdan bahsedeyim Antalya'da doğdum, Antalya'da büyüdüm peki neden gidiyorum dahası nereye gidiyorum? öncelikle Amasya'ya gidiyorum tabii oraya elma yemeye gitmiyorum, kaçıyorum... ailemden kaçıyorum ergen kafasıyla çekip gidiyorum, ya geri dönmek istersem, ailemi sevmiyorum, daha doğru insan sevmiyorum iyi ki uçakta telefonlar kapalı kalmak zorunda yoksa insanların çenesini çekemem. büyük ihtimalle hepiniz şu an harikalar diyarını bırak elma kütürdetmeye Amasya'ya git diye hayıflanıyorsunuz ama ben de böyleyim ben özgürüm...belki de öyle sanıyorum.
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
Elimde Wulf Dorn, hain yüreğim, kitaba öylesine dalmışım ki kabin memuru bana sesleniyor, ama kafamı kaldırıp bakmıyorum son satırı okuyup başımı kaldırdım, simsiyah gözlü esmer bir oğlan karşımda, soran gözlerle ona baktığımda "bir şeyler alır mısınız?" dedi kızdığı gözlerinden belliydi, resmen hipnoz olmuş gibi birbirimize bakıyorduk gözlerimizi ayırmadan konuşmaya başladım, kahve alabilirim dedim kitabıma döndüğümde derin bir iç çekerek elini termosa attı kahvenin üzerine sıcak suyu ekledi, ve uyarıcı bir ses tonu ile "buyurun efendim" dedi elimi uzatıp kahveyi alırken elim sıcacık ellerine değdi o an kahveyi atıp kaçarcasına elini hızla çekti gülmemek içim dudaklarımı birleştirmiş ona bakmamaya çalışıyordu kafasını sallayarak ilerlemeye devam etti
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
Kafamı anonsun sesi ile kaldırdım, az sonra iniş yapacağımızı ve kemerlerimizi bağlamamız gerektiğini söylüyordu, çok geçemeden yere indiğimizde merdivenleri inerken hala uçuyormuş gibi hissediyordum hatta başım dönüyordu merdivenlerde durup beklediğim zaman sıcak bir elin kolumu tuttuğunu hissettim hafifçe arkama döndüğümde onu gördüm...onu kapkara gözleri sıcacık elleri ve tatlı sesi ile bana sesleniyordu birkaç saniye bakıştıktan sonra kafamı eğip hafifçe mırıldanarak yürümeye devam ettim uçaktan adımımı attığım anda koşmak istiyordum, evet belki de böyle yapmalıydım yağmur çiliyordu, kafama en sevdiğim gri hırkamın şapkasını geçirip ilerlemeye başladım çok geçmeden valizimi almış terminalden çıkmak için uğraşıyordum, o kadar kalabalıktı ki kendi kendimi kaybetsem şaşırmayacaktım hızlı adımlarla yakında büfe bulma umuduyla yürürken kolumu birisi tuttu o sırada kolumu çekmesiyle birkaç adım sendeledim kim olduğunu hala göremiyordum az sonra çırpınamayacak kadar yorgun bitki haldeydim, sadece bir kıkırdama sesi..."yazık kurbanlık hayvanlar gibi tepiniyor" konuşmaya bile mecalim yoktu ama gözlerimi açtığımda ilk işim hayvana benzeyip benzemediğimi öğrenmek olacaktı.
Kaynak <https://www.w
Soğuk nem ve uyuşmuş kollarım, bu üçlü şu an ölüm sebebim olabilecek derecedeydi. Bağlanmış olduğunu hissettiğim kollarımla gözlerimi örtmüş olan bandana tarzı şeyi kafamdan çekerken canımın acıması umurumda değildi en sonunda çıkarmıştım, bulanık gören gözlerimle etrafa baktığımda ıslak yerler nemden dolayı küflenmiş duvarlar ve ıslanmış boş koliler, etrafa kulak verdiğimde yok denecek kadar az adım sesleri vardı ya da kendimi kandırıyordum, yoktu ses falan, keşke demeseydim öyle keşke, o anda odanın kapısı açıldı sarı saçlı güzel bir kız girdi içeriye öylece baktım yüzüne sadece baktım saniyeler saate döndü o zaman ikimizin de gerildiğini hissediyordum en sonunda sıkıntılı bir nefes aldı ve yanıma geldi selam dedi sesi çok zarif çok güzeldi, önüme eğilip ayaklarıma bağlı olan ipleri çözdü ben de aptal gibi kızın yüzünü inceledim. Soru sormadım neredeyim dahi demedim...kendimi güvende hissediyordum bir tehlike yoktu yani sanırım yoktu yoksa kız bu kadar sakin olur muydu?
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
attpad.com/myworks/303519882/write/1199139434>
Tamam, dedi sakince. sen nasıl bu kadar sakin kalıyor ve kaderine razı oluyorsun? Doğduğumdan itibaren güzel bir kadere sahip olsaydım kaderime razı olmazdım da, ne varmış benim kaderimde? diye sordum. "Gözlerimin içine baktı ta içine hani anneler bebekleriyle göz göze gelince saf, temiz gözlerle bakarlar ya birbirlerine" öyle baktı sanki dalga mı geçiyorum anlamaya çalıştı, rutubet kokan koridorun ortasında durduk, sen... dedi devam etti neden burada olduğunu bilmiyorsun ve bunu sorma gereği duymuyorsun, evet dedim. Derin bir iç çekti adın Besteydi değil mi? hıhı dedim. sanki annem tarafından azarlanıyormuş gibi hissettim o an .devam etti bak Beste burası çok karmaşık bir yer, duyacakların seni şaşırtabilir burası bir hava alanından fazlası, burası insanların her gün acı çektiği bir yer ama sandığın gibi şiddetle değil, dedi. ağızına tek damla su girsin diye elinden geleni yapacağın bir yer. Baktım yüzüne sadece baktım o an fark ettim yüzündeki bütün kemikleri ortada, çenesi sivri, bilekleri incecik "hı" dedim sadece azımdan başka bir şey dökülmedi o an bu uçağa bindiğim için kendime lanet okudum, keşke rüya olsa diye düşündüm ama nafile ne rüyası? "Gerçekler acıdır" diyordu içimdeki ses, kendimle kavga ediyordum ruhumda kendi kendimi azarlıyordum, bak dedi, karşımdaki kız az önceki gergin havayı dağıtıyordu belki de gözlerimdeki ani şaşkınlık ve hüzün onu üzmüştü konuşmaya devam etti ben Sevgi eğer ne zamana acıkırsan susarsan yanıma gel ben sana bir şeyler ayarlamaya çalışacağım, o an annemin yokluğunu hissetti o büyük yokluk gözlerimden yaşlar boşalmaya başladı sanki aylardır, yıllardır görmediğim birine sarılıyormuşçasına sarıldım ona bana sarıldı bir yandan kulağıma fısıldıyordu sakın korkma her şey yoluna girecek söz veriyorum şimdi seni Orkun'un yanına götüreceğim o sana ne yapman
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
gerektiğini anlatacak ve yine rutubet kokulu koridorlar... En azından hızlı bitti beş dakika sonra bir odaya geldik odanın içinde sırtı bize dönük biri vardı bir dakika bu...Bu kabin memuru değil miydi? Sevgi konuşmaya başlayınca çocuk arkasına döndü bak Beste bu Orkun sana yardımcı olacak, Orkun bu da Beste, biliyorsun zaten hadi bakalım ben gidiyorum dediklerimi unutma Beste, bir şey demedim Sevgi çıkıp giderken ikimiz orada göz göze kalmıştık "Onun kömür karası gözleri benim bal rengi gözlerimde"
*
Selam gençlik öncelikle beni tanımanızı istedim, Ben Yaren bu kitabı yazıyorum elimden geldiğince devam ediyorum seveceğiniz türden olduğuna inanıyorum ben genelde gerilim tarzı sevdiğim için Beyza Alkoç veya K. Kübra Berk'in kitaplarını okuyor ve onlar gibi aşk, gerilim, macera, hüzün, mutluluk dolu kitaplar yazmaya çalışıyorum çalışacağımda
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
SORULAR
+ sizce beste bir dahaki bölümde ne yapacak?
+kitapta bulunmasını istediğiniz tür var mı? (gerilim korku vs.)
+bana sevdiğiniz bir yazar söyleyin kitap da olabilir? (bu sayede sevdiğiniz türleri daha rahat anlarım)
devamını yakında atacağım<3
Kaynak <wattpad.com/myworks/3035198...>
··
406 görüntüleme
-Bence beste başta orkuna gıcık olacak ama daha sonra sevicek
-Fantastik
-Sevdiğim bir yazar beyza alkoç
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.