Gönderi
- Gençler hadi Sezai Karakoç’tan MonaRoza yı okuyalım.
- Yok abi sıkar şimdi
- Necip fazıl?
- abi akşam akşam çekilmez
- Nazım Hikmet?
demeye kalmadan biri eline telefonu aldı ve kısa videoların içine girdi. Köşeye çekildim. Bir dakika geçmeden başların hepsi parmak uçlarında kayan videolara kilitlenmişti. Yanlarından kayan giden zamana hükmetmenin bir yoluydu sanırım. Raftan bir kitap çekip öylesine sayfalarına dalmıştım ki, parmak uçlarında seyiren videoların sesi yükselmeye başladı. Ardından her kafadan bir ses. Nazım Hikmet’in “Yaşamak güzel şey” dediği nokta bu değildi ama Sezai Karakoç’un “ bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar/ zaman ne de çabuk geçiyor Mona” dediği noktadayım yani biraz demode gönüllüyüm.( istanbulda geçirdiğim bir anı, ortamda en ihtiyar ben idim)
Arkadaşın biri Moskovaya gelmişti. Öyle bir gezinti sırasında hadi Nazım Hikmet’in defnedildiği mezarlığa gidelim dedim. Gittik gördük döndük. Arkadaş bana yargıcı gözlerle bakmıştı hiç unutmuyorum. İstanbula geldiğimde bir cuma namazını eyüpte kıldığım vakit aynı arkadaş aramıştı da Eyüp’e gelmesini söylemiştim. Geldiğinde Necip Fazıl’ın mezarlığı önündeyim demiştim. Görüşmemiz sırasında “ dönüş mü yaptın “ demişti. Nereye dönüyorsak artık anlamamazlığa vurdum. Bir kenara geçip oturduğumuzda “ ben politik baksam olaya kendimden eksiltirim. Edebiyatı seviyorum ben. Nazım’ı da Necip Fazıl’ıda Sezai Karakoç’uda hepsini seviyorum. Hangimiz bu adamlar gibi davasına sadık kalabiliyor? Sabah verdiğimiz sözden döndüğümüz müddetçe hangisinin bir tırnağı olmayı hak edebiliyoruz…” baya uzatmıştım konuyu şu an burada uzattığım gibi.
Necip fazıl “ Kırılırda bir gün bütün dişliler / döner şanlı şanlı çarkımız bizim/ gökten bir el yaşlı gözleri siler/ şenlenir evimiz barkımız bizim” derken
Nazım Hikmet “ güzel günler göreceğiz çocuklar/ motorları maviliklere süreceğiz” derken
Sezai Karakoç “ Zambaklar en issiz yerlerde açar/ Ve vardir her vahsi çiçekte gurur/ Bir mumun ardinda bekleyen rüzgar/ ışıksız ruhumu sallar da durur/ Zambaklar en issiz yerlerde acar” derken
Erdem Bayazıt “ Ey düştüğü yerden kalkmaya hazırlanan ülke/Her damlası bir zafer müjdecisi/ Bir posta eri gibi/ Yağmur yüzümüze değince/ Çıkacağız yola” Derken
aynı duyguları yaşayan ben miyim acaba diye düşünüyorum
Kitap baştan başa efsane. Zaten yıllarca dinlediğim öyle okuyup geçtiğim şiirler çoğu. Hatta bir kaçını seslendirme gibi bir girişimde bulundum.
İşlerin en sarpa sardığı dönemde abim moskovaya gelmişti. İşaret parmağıyla tam kalbimin üstüne basıp “ kararmasın sol memenin altındaki cevahir” demişti hiç unutmayacağım bir söz söylemişti…
…
·
647 views
Nazım Hikmet'in soyadı neden RAN? Bu videoda anlattım. Farklı bilgileri de öğrenebileceğiniz videonun linkini buraya bırakıyorum:
youtu.be/rt_OG94aDsU
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.