Hafız, şair, dört dile hakim, Kur'an mütercimi, milletvekili, veteriner, sporcu ve samimiyet abidesi... Özü sözü bir, vatan aşığı bu kıymetli insanın İstiklal Marşı'mızı yazma nasibine erişmesi elbette bir tesadüf değildir. Kendisinin de ihtiyacı olmasına rağmen "Bu aziz milletin marşı ödülle, parayla yazılmaz." diyerek kendisine verilen 500 lirayı Hilal-i Ahmer bünyesinde, kadın ve çocuklara iş öğreten ve cepheye elbise diken Dar'ül Mesai vakfına bağışladı. Sözlere sığmayan, anlattıkça destanlaşan, milletin gönlünde her geçen gün devleşen bu büyük insan "İstiklal Marşı" milletindir diyerek marşımızı "Safahat" adlı şiir kitabına almamış ve kahraman ordumuza ithaf etmiştir. Her ne kadar "Sessiz yaşadım, kim beni nereden bilecektir?" dese de bugün dünya üzerinde Mehmet Akif'in anılmadığı gün yoktur. Peki anlaşılıyor mu? Ya da yaşarken kıymeti bilindi mi?
Akif 27 Aralık 1936 Pazar günü vefat eder. Büyük şairin vefatını duyan arkadaşı Mithat Cemal hemen Mısır Apartmanına koşar. Gördüğü manzara karşısında çok hüzünlenir. Mehmet Akif Ersoy'un kızı ve damadı bir köşede ağlamaktadır. Buruşuk ve boş karyola, yerde tabut, diz çökerek ölüyü öpen siyah giyinmiş kadın...
Mithat Cemal bir gün sonraki cenaze merasimini ise şöyle anlatıyor:
“Cenazenin Beyazıt'tan kalkacağını düşünüp herkesten önce oraya gittim. Kimseler yok, bir cenazenin geleceği belli değil. Çok sonra birkaç kişi göründü. Biraz sonra çıplak bir tabut geldi. “Bir Fukara cenazesi olmalı” dedim. O anda, Emin Efendi Lokantası'nın sahibi elinde bir bayrakla cenazeye koştu. Sebebini anlamadım. Yine o anda yüzlerce genç, üniversitenin büyük sancağına çıplak tabutu sardılar. Ellerimi yüzüme kapadım ve ağladım. Cenazeyi tanımıştım. Al sancaklı siyah Kabe örtüsüne sarılan tabut üniversite gençlerinin bir ürperme manzarası alan elleri üzerinde gidiyordu. Bir mahşeri kalabalık kendi kendilerine gelenlerin saflarıydı. Sırf cenaze için gelmişlerdi ve bu şahidi olmayan güzel bir dostluktu…”
Mehmet Akif Ersoy İstiklal Marşı ve Kur'an okunarak Edirnekapı Şehitliğine defnedildi. Büyüklerin ifadesiyle orada yakın dostlarının yanında mahşer gününü beklemektedir.
Vefatından tam 12 yıl önce yine 27 Aralık günü yazdığı bir şiir şehitlerimizle birlikte kendisine de ne kadar çok yakışıyor:
Gök kubbenin altında yatar, al kan içinde,
Ey yolcu, şu topraklar için can veren erler.
Hakk’ın bu velî kulları taş türbeye girmez;
Gufrâna bürünmüş, yalınız Fâtiha bekler.
...
İstiklal Marşı'mızın şairi aynı zamanda Çanakkale Destanı'mızı da en müstesna duygularla anlattı.
Azerbaycan’ın ünlü şairlerinden Bahtiyar Vahapzade’nin Çanakkale şiiri ve Akif ile ilgili söylediği sözleri bir kez daha hatırlayalım: “Men Akif’in bu şiiri kalemiyle, düşünerek yazdığına inanmıram. Biri onun kulağına söyledi.”
Mehmet Akif Ersoy Milli Mücadele döneminde; Balıkesir Zağnos Paşa Camii'nde, Kastamonu Nasrullah Camii'nde ve Anadolu'nun farklı camilerinde vatan mudafasının önemini anlatan vaazlar verdi..
"Cihan altüst olurken, seyre baktın, öyle durdun da,
Bugün bir serserî, bir derbedersin kendi yurdunda!"
diyerek başladığı vaazlar kağıda aktarılıp cephedeki Mehmetçiklerimize ulaşırıldı.
İstiklal Marşı'mızı yazmadan önceki 48 yıllık mücadelesine bakınca bu kutlu marşın Mehmet Akif'e nasip olmasını sadece bir yarışmaya bağlamak bir şeyleri eksik bırakır.
İstiklal Marşı'mızın kabulünün 100.yılında aziz şehitlerimizi ve milli şairimizi rahmetle anıyorum. Mekânı cennet olsun inşallah
| Ahmet Sami Benli
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.