Françoisenin ve Fouan babanın ölümünden Lise ve Buteau' nun hiçbir ceza almaması toplumun bildiği hâlde görmezden gelmesi gerçekten de insan hayatının ne kadar ucuz olduğunu gösterir nitelikteydi. Germinal ve Meyhane kitaplarında olduğu gibi bu kitapta çok akıcı, yalın ve olabildiğince çıplaktı. Ve yazar toprağı öyle bir insanlaştırıyor ve hatta Tanrılaştırıyor ki okumak gerçekten çok keyifliydi kitabın sonunda da muhteşem bir alıntı bırakıyor ; "Toprak, bizim dövüşken böcekler gibi yaptığımız kavgalara karışmzdı, hep kendi işiyle uğraşan hamarat karıncalarla meşgul olmadığı gibi, bizimle de meşgul olmazdı. Sonra acı vardı, kan vardı, göz yaşları vardı, Françoie'i öldürmüşlerdi, Fouan'ı öldürmüşlerdi, ahlaksızlar galebe çalıyorlardı, kasabalarda ki kan içici, leş kokulu haşarat, toprağı kemiriyor, onun şerefini lekeliyordu. Ama bilinmezdi ki! Mahsulleri kavuran don, kökünden biçen dolu, kıran yıldırım belki lüzumlu olduğu gibi, dünyanın devam etmesi içinde, belki kan ve göz yaşı lazımdı. Yıldızlarla güneşin koca manzumesi içinde bizlerin felaketi nedir ki ? Bizler Allah'ın hiç umrumda değiliz. Ekmeğimizi, ancak her gün, devam eden müthiş bir çarpışma sayesinde kazanıyoruz. Ölmezlik yalnızca toprağa mahsustur. O anadan çıkıp yine ona dönüyoruz onu, uğrunda cinayet işleyecek kadar seviyoruz, toprak, meçhul hedefine varmak için, bizim menfur hareketlerimizle ve zavalılıklarımızla dahi mütemadiyen h ayat yaratıyor. " Emile Zolanın üslubuna, betimlemelerine bir kez daha hayran oldum ve çok kısa sürede bitirdim. Germinal ve Meyhaneden sonra Toprak kitabınıda mutlaka tavsiye ederim. Toplumu tüm çıplaklığıyla yazabilmek cesaret ister. Hele ki o dönemde bunu başarabilmesi takdire şayan.

Toprak - 2Emile Zola · MEB Yayınları · 1991168 okunma

·

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Feza Özcelik