Çok görkemli bir yazgıymış gözükür insanın yaşamı;
Ne kadar hoştur günler, ve geceler ne kadar tatlı!
Ve bizler, kök salmışızdır bu cennetin zevkine.
Ama yükseklerde parlayan güneşin daha tadına varmazdan önce,
Başlar karmakarışık bir çaba savaşmaya
Bazen kendi kendimizle, bazen de dışımızla:
Asla tamamlamaz biri ötekini yeterince,
Dışımız karanlıktır ışıklar yanarken içimizde, Parlak bir dış görünüş maskeler bulanık bakışlarımı,
Ve tam yakınken, insan göremez olur şansını.