28 Mayıs 1906 (15 Mayıs 1322) Pazartesi. Pazartesi/Salı takibe Paşaserbiç’e gittim. Beş atlı vardı. Klepaç’ta eşkiya yakalanmış. Silah sesine koştuk. Epeyce mesafeyi zahmetle geçtik. Dere tepe aştık, yetiştik. Fakat köyün etrafı pek açık olduğundan pek büyük bir tehlike geçirdik. Yere in diye yanlış boru felâket olacaktır. Bizim bölükten (Yusuf bin Ali Yozgat) şehit oldu. Yarasını sararken: Yüzbaşım beni öldür, çekinme diye yalvarıyordu. Bir jandarma ile Üçüncü Süvari Bölüğünden üç hafif mecruh vardı. 29 Mayıs 1906 (16 Mayıs 1322) Salı. Yusuf Ali’nin cenazesine gittik. Defnoldu. Pek müteessir oldum. Dedim ki: “Yusuf askerliğe yakışır ölümle öldüğün için bahtiyarsın. Anan baban kanlı kefenini koluna takıp mahşer gününde bu şehit evladımızındır diye göğüs gersinler. Bak bütün arkadaşların, zabitlerin sana gıpta ediyor. Senin gibi din ve devleti uğrunda arslanca şehit olanlara kim gıpta etmez. Senden artık şefaat bekleriz Yusuf.”
Sayfa 70Kitabı okudu
·
119 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.