“Nietzsche Ağladığında’’ Nasıl anlatsam, nereden başlasam bilemiyorum. İşte bu kitap, insanı böyle bir karmaşıklık içerisinde bırakıyor. Öncelikle yazarın anlatımı mükemmel. Çok felsefe içerikli eserler okumayanlar bile bu anlatım şekli ile kitabı okumakta ve anlamakta çok zorlanmayacaktır. Ümitsizlik hastalığına yakalanan iki insan, biri ünlü Doktor Brauer , diğeri genç filozof Nietzsche. Bu kitap, hastasına hasta olan bir Doktor ile hastasına Doktor olan ümitsizlik hastalığına yakalanmış iki çaresizin hikayesidir.Ümitsizlik,zaman,yaşlanma,ölüm,tıp,felsefe,psikoloji,bilim ve çok daha fazlası… Kitapta altını çizdiğim o kadar çok anekdot (bütünlük gösteren kısa alıntı ) var ki… Hepsi başlı başına bir ders. Ama en sevdiğim cümle şu oldu ; “İnsan dostunu düşmanından daha zor affediyor. “Nasıl anlatsam, nereden başlasam bilemiyorum. İşte bu kitap, insanı böyle bir karmaşıklık içerisinde bırakıyor. Arka kapakta en son şöyle bir şey yazıyor: "Kendisiyle ve hayatla yüz yüze gelmekten çekinmeyenlere..."Tam anlamıyla doğru bir anlatım. Eğer böyle bir cesaretiniz yoksa bu kitabı okumayın. Ümitsizlik, yaşamın anlamı, yalnızlık, ihanet... Ne kadar acı varsa bu kitapta toplanmış. Evet biz belki Nietzsche ve Breuer'in hayatını okuyormuşuz gibi gelebilir ama bu öyle bir şey değil. Öyle vurucu cümleleri var ki .Biraz soluklanma ihtiyacı duyuyor insan. Geriye yaslanıp kendi kendini sorguluyorsun. Bazı kitapları okuduktan sonra size bir şey katıp katmadığını sorgularsınız ya hani ‘’Nietzsche Ağladığında’’ sizi bir ömür boyu buna mecbur bırakıyor. Devamlı Nietzsche'nin cümlelerinin kendi hayatınıza nasıl da entegre (Bütünleşmiş) olduğunu anlıyorsunuz. Kitabı ertelediğim için üzülüyordum ama boşuna üzülmüşüm. Bence tam zamanın da tanıştım kendisiyle. Öyle çok altı çizili cümlelerim birikti ki geçmişte olsa bunları bu kadar biriktiremezdim belki de kim bilir? Herkese hitap etmeyebilir, herkes aynı şeyleri hissetmeyebilir. Bu tür riskler her kitap için geçerli. Yazar Yalom, edebiyat ile çok güzel birleştirmiş . Bir de insanı araştırmaya itiyor bu kitap. Hala kitabın altında eziliyorum gibi hissediyorum. Büyük bir yükün altına girdi kalbim ve beynim. Devamlı sorguluyorum hayatımı. Kitabın yan etkilerini az çok anlamışsınızdır. Eğer bu sorgulamaların içine dalmak isterseniz sayfalarını çevirmeye cesaretlenebilirsiniz. 430 sayfa Ayrıntı Yayınları Ve en güzel alıntılarım… “Onunla her şeyi paylaşmak zevkinden yoksun kalınca,hiçbir zevki tatmamaya karar verdim.”s27 "Benim de önümde şafaklar var, ama hiçbiri renkli değil! s34 “Ben hatayı fazla güvenmekle yaptım.Tekrar güvenmeye hazır değilim; buna gücüm de yok.”s61 "Düşünceler, duygularımızın gölgesidir; ama her zaman daha karanlık, daha boş ve daha sade."s100 "Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır."s101 “Acı hakikatleri söyleyen bir öğretmen, rağbet görmeyen bir kâhin. Sanırım işte ben buyum.”s101 “Sonunda sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz: Siz bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz!”s.138 "Beni öldürmeyen şey, beni güçlendirir."s.141 "Siz bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz! Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil."s156 “Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır.” s.160 "Mesele sizin başkalarına söz edip etmemeniz değil, sözünüze güvenmiyorum.Asıl mesele sizin kendinize ve benim kendime neler söyleyebileceğim."s160 "Kafam düşünceleri içinde tutamayacak kadar yorgun durumda."s191 "Korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar ama gün ışığı onları gizler."s245 “Bütün hayallerimi bir aptalca laf berbat ediyor...”s.253 “İnsan dostunu, düşmanından daha zor affediyor.”s.253 "Sanki bütün hayatım boyunca yanlış melodiyle dans edip durmuşum."s.265 "Hayat, doğru cevapları olmayan bir sınav.”s266 "Yaşam planınız sizin elinizde değilse varlığınızı rastlantıya bırakmışsınız demektir.,"s268 "Bastırılmış hınç insanı hasta eder." s 300 “Yaptığım seçimler başkalarını tutsak ediyorsa ben o özgürlüğü seçemem.”316 "Bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum."s321 "Benim düşlediğim aşk iki insanın birbirini sahiplenme çabasından çok daha öte bir şey."s341 "Bazı filozoflar ölümlerinden sonra doğarlar."s.345 "Evlilik bir hapishane değil, içinde daha yüce bir şeylerin yetiştirildiği bir bahçe olmalıdır."s355 "Çok acı bir ders aldım, kendinden başka hiç kimseye güvenmemelisin."s376 "Amor fati; yazgını seç, yazgını sev."s424

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,6bin okunma

·

172 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Gvn