Şimdi tılsım ve ardından iksir,
Eksil masumiyetinden
Ki en büyük günah var olmaktır.
Eksil,
Yok olana değin, eksil.
Zaten silueti gölge,
Sureti umacı,
Gardıropta beslediğim cin çocuk büyüdü.
Korku, fizik üstüdür
Yer çekimini çokça hissetmedim.
Ruhumun köprülerinden
Külden atlar yürüdü.
Tanrım, şüphesiz cesurum;
kaybedecek bir senim kaldı.
Kaldırımdaki serum düşlerime uzandı.
Uyandım bin bir uyanmışlıktan.
Yılmış asırlar astım
Astarı küskün ceketimin yanına.
Kaçtım kutsanmışlıktan,
Ve dahi susamıştan,
Üstelik aştan ve savaştan,
Bu gezegenden,
Bu aptal telaştan,
Çekiçlerin gölgesinden,
Putların alacakaranlığından,
Uyandım bir kabustan,
Tam binbir uyanmışlıktan.
Fakat bu son düş,
Bu mühendislik harikası düşüş,
Beni bir gecede en az bin yıl büyütmüş.
Tuğberk Sev
·
784 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.