"Peki, ya silahsız insanların üzerine yürünmüşse? Hele hele bu silahsız insanların, hakikat diye keşfettikleri bir şeyin ardında yürümekten başka hiçbir suçları günahları da yoksa? Ellerimizi göğsümüzde kavuşturup, bu insanların canavarların yırtıcı pençeleri altında nasıl can verdiklerini mi seyredecegiz? Bu mudur yiğitliğin gereği? Eğer buysa, Hak diye, hakikat diye tutturduğumuz şeye tükür gitsin!" (S.220) Bir gün oturup Mazlum Beyhan'in çevirdiği tüm kitapları okumak için bir liste yaptım. Elimde olmayan kitapları bir an evvel almak istiyordum. Bu kitabı görünce, yazari Radi Fiş ama cevirmen Mazlum Beyhan (?) biraz değişik gelmişti. Radi Fiş cidden Sovyet bir yazar, Çince bölümünde kontenjan dolunca Türkçe bölümüne gitmeye mecbur kalmış. Kitabı okuyunca, geçenlerde okuduğum Zambra'nin "Okumamak" kitabinda dile getirdiği, insanların kendi milletinden yazar ve kitapları okumaktan bir miktar uzak duruşu minvalindeki sözleri aklıma geldi. Bu kitap Şeyh Bedrettin'i degil de, bir Rus düşünürü anlatsa, kitapta geçen isimler, şeyhler, kadılar Rus veya başka bir ülke kültürüne ait olsa sanırım ülkemizde daha çok okunur bir kitap olurdu. Zaten zamaninda Nazim Hikmet, Şeyh Bedrettin Destanı'nı yazmamış olsa muhtemelen şu andakinden de az bilinirdi. Kitabin sayfalarını büyülenmişcesine çevirdim. Şeyh Bedrettin'in Platon hayranı olan Hemistas isimli bir Hristiyanla tanışıp, sırf farklı düşünüyor diye diri diri yakılması sonrasi başlayan "uyanışı", adalet, kadınlar, toplum, din vs hakkındaki düşünceleri ve inandığı degerler uğruna sonuna kadar gidişi ve Radi Fiş'in bu destani kendine özgü bir dille anlatması beni benden aldı. Uzun zamandır bu kadar kendimi bulduğum bir kitap okumadığımı hissettim. Söyleyebileceğim tek cümle şu; Ben bu kitabın yazarı değil, bu kitabın ta kendisi olmak isterdim. Keyifle ve mutlaka okuyunuz...

Ben de Halimce BedreddinemRadi Fiş · Kor Kitap Yayınları · 2019427 okunma

·

229 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Öylesine bir okur