Hayatımda okuduğum en etkileyici kitaplardan biriydi. Dr. İgor'un bilimsel çalışmaları, ve bunu akıl sorunu olduğu düşündüğü hastalar üzerinden veya hiç hasta olmayıp bir takım farklılıklardan dolayı kendini deli gibi gören hastaların aslında deli olmadığını yaptığı deneysel sonuçlarla göstermiş oldu. Aslında insanların yapmak istedikleri, hayal ettikleri, mutlu olduğu alanlarda çalışamayıp toplumun, ailemizin kısacası çevremizde olanların düşünceleriyle üstümüzde kurdukları bir değişikliğin yarattığı problemlerrdik. İnsan olarak, özgür ruhlu bir insan olmayı seçtim. Kimi zaman insanların üzerimde kurduğu empoze etmeye çalıştığı düşünceler vardı, aslında onlar beni 'ben' yapan değil bize özgü düşünceler değildi. Aslında 'ben' olanı biz yapma düşüncesiydi. Ve insanlar da bu şekilde sürünün bir parçası olup düşüncelerini açıklamaktan korkmuş, diğerleri ne der diye düşünmekten kendini deli etmeye mahkum bırakmıştı. Asıl normal insanlar onlar mıydı, yoksa kendimizi akıllı sandığımız biz insanlar mıydık? Hangimiz normal, hangimiz anormaldi? Veronika karakteriyle bütünleştim, ağladım, empati kurdum. Öyle anlar olur ki yaşamdaki güzellikleri unuturuz, ölmek için can atarız. Tutunacak bir dalımız kalmamıştır. Ama hayat o kadar kısa ve zamansızki. Hangi anda yaşama döneceğini bilemezsin. Ölüyorum sanırsın ama öyle bir an oluyor ki yaşadığının farkında olamıyorsun. Aşk, mutluluk, hayal, Vb. "Yaşayın, korkusuzca, özgürce, çekinmeden cesaretle yaşayın ama güzel uğruna iyi uğruna.." Seni unutmayacağım, Veronika.. Müziğin, ruhun, aşkın kadını. Ve Eduard aşkta, hayallerinde, ressamlığında başarılar...

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202077,9bin okunma

··

153 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uzaylı