Emine Işınsu’nun Hacı Bektaş-ı Velî’nin hayatını anlattığı romanıdır. Kitap, ünlü mutasavvıfların hayatları üzerine kuruludur. “Bu romanı, mutasavvıflarımızı yazmaya çalıştığım diğer üç romanda ve Bektaş’ta bana her bakımdan yardımcı olan kıymetli mânevi oğlum, tasavvuf bilgini, edebiyatçı Dr. Mustafa Tatcı’ya ithaf ediyor; bilim yolunda hayırla ilerlemesine duacı oluyorum.” Emine Işınsu Fikri eserler akla, şiir gönüle hitap eder. Roman hem akla, hem gönüle… Romanın asıl üstünlüğü de bu olsa gerek. Tasavvufta sır düşünmekle anlaşılmaz, illa yaşanması gerekir. Tasavvuf, dervişlikle yaşanır. Derviş, düşünürken hisseder, hissederken düşünür. Hem gözüyle, hem gönül gözüyle görür. Işınsu, edebiyata şiirle başlamış, tiyatro ile devam etmiş, hikâye yazmış ve romanda karar kılmış bir yazarımızdır. İlk romanından itibaren başarıyı yakalamış olan yazar, roman tekniği ve tipleştirme açısından günümüz romanının ilk sırada gelenlerindendir. Asıl adı “Bektaş” olup, ölümünden sonra “Hacı Bektaş-ı Velî” ismiyle anılan hünkâr, 13. yüzyıl Anadolu Selçuklusunda Babai Hareketi’nin lideri Baba İlyas’ın çevresinde, 14. yüzyılda Yeniçeri Ocağı’nın kuruluşuna ve 16. yüzyılda kendi adını alacak olan “Bektaşîlik” tarikatının oluşumuna katkı sağlamıştır. Hacı Bektaş’ın asıl şöhreti ve etrafında oluşan muazzam kült, onun vefatından sonra oluşmuştur. Bu kültün esas kaynağı da o zamanlar çok muhtemel olarak bir Haydarî zaviyesi olan Sulucakarahöyük’teki dergâhtır. Bu tarihi olay Hacı Bektaş kültürünün, önce, hayatta iken bizzat Hacı Bektaş’ın da mensubu bulunduğu Haydarî tarikatı dervişleri arasında ortaya çıkıp geliştiğinin ve onlar aracılığıyla her tarafa yayıldığını gösterir. 16.yy’ın başlarına gelindiğinde Balım Sultan Haydarîlikten ayrılıp Osmanlı hükümeti merkezinin desteğini de alarak Bektaşîlik tarikatını Hacı Bektaş-ı Velî’nin adına bugün bilinen şekliyle kurmuştur. Hacı Bektaş Veli’yi ancak kendi zamanından epeyce sonra yazılmış olan ikinci dereceden kaynaklardan incelemek mümkündür. (Bknz. Aşıkpaşaoğlu oğlu Elvan Çelebi’nin Menakıbü’l Kudsiyye ve Mevlana’nın torunu Ulu Arif Çelebi’nin emriyle Ahmet Eflâki tarafından yazılan Menakıbü’l Arifin ve Hacı Bektaş’ın ölümünden sonra düzenlenen ve 15. yüzyılda kaleme alındığı düşünülen Menakıbü’l Hünkâr Hacı Bektaş-ı Velî eserleri.) Hacı Bektaş-ı Velî’nin en tanınmış eseri “Makalat”tır. KİŞİ KADROSU: •Hacı Bektaş-ı Veli •İdris •Fatma •Kadıncık •Ali Timurtaş •Yûnus Emre YARDIMCI KİŞİLER: •Garip Ali, Dağlıların Ahmet, Gözükara Rıza, Çağrıcı, Bozat, Emre Efendi, Hatice, Çağatay Sarı İsmail, Buğra Emre, Satuk Resul Ali, Kutluğ Cemal Seyyit, Turhan Recep, Hasan Hüseyin Efendi, Fatma Ebe, Ahi Evran, Nurefşan, Tapduk Emre, Emin Efendi, Hasan Kaptan, Sultan Muhammed Buhari, Nureddin Caca. ZAMAN: “1228 yılının ilkbahar ayları” olarak belirtilmiştir. “Aylar ayları kovalıyor; Hacı Bektaş’ın ünü, bilhassa tasavvuf üzerindeki hakimiyeti ve sevecenliği Anadolu üzerinde yayılmaya devam ediyordu. Halk, onun yoluna kısaca “Bektaşîlik” ismini takmıştı. Makalat isimli kitabını bitirmişti. Şimdi müritler ve köyden eli kalem tutanlar kitabın kopyalarını çıkarmakla meşguldüler. Makalat nüshaları elden ele geçecek, Anadolu’ya dağılacak, oradan Arap illerine ve Rumeli’ne ulaşacaktı.” (syf. 115) #1000Kitap #EmineIşınsu #HacıBektaşıVeli

Hacı Bektaş-ı VeliEmine Işınsu · Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları · 2012139 okunma

·

174 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.