Gönderi
282 syf.
·
Not rated
Bir kurgunun değil, doğrudan yaşanmış olayların arasından bizlere göz kırpan, hatta çoğu zaman yüzümüze tokat gibi çarpan bir yozlaşmışlığın portresi adeta bu kitap. Toplumun, onun en küçük birimi olan aileden başlayarak, yavaş yavaş bir kanser gibi yayılan istismarının filtresiz, kurgusuz, tüyler ürpertici bir gerçeklikle işlenmiş hali.
Okurken zaman zaman dönüp bir yerlerden bu olaylar geçtiğinde Aleksey'in kaç yaşında olduğunu kestirmeye çalıştım. Fakat bir türlü tahmin ettiğim yaşla onun bu olayları karşılama, işleme biçimi birbirine uymadı. Elbette Gorki'nin bu kitabı bir yetişkinken kaleme almış olmasının da etkisi vardır ama yine de tüm bu olaylara karşı Aleksey'in duruşu, bir çocukta olmaması gereken kadar asil davranışı beni hayretlere boğdu.
Kitapta geçen olayların kitabı kaleme aldığı tarihte hala yaşandığını vurgulasa da aslında anlatılarından bu geçen süre içerisinde bir hayli yol kat edildiği kestirilebiliyor. Yine de bu yol kat ediş nesiller boyu süren yaralara ve travmalara bir ilaç olamıyor.
Aleksey'in içinde bulunduğu toplumu sevgisiz diye ifade etmeyi çok isterdim. Çünkü bu hal ve tavırlar sevgisiz insanlara belki çok görülmeyebilirdi. Ama birbirlerine olan bağlarından, ne olursa olsun birbirlerini kabul etmeye devam etmelerinden de anlayabileceğimiz üzere bu yaşananlar bir sevgisizliğin değil sevginin yanlış aktarımının bir sonucu. Bunu da küçük Aleksey'in annesinden azar yemesini beklerken bir anda annesinin onu kucaklayıp başını yanağına bastırdığında sarf ettiği sözlerden anlayabiliyoruz. "Gözleri billur gibi yaşla dolu doluydu, başımı yanağına bastırdı. Bu benim için öylesine ağır bir şeydi ki, beni dövseydi, daha iyiydi!".
Seni sevmeyi bilselerdi daha iyiydi Aleksey. Belki o zaman tüm bu travmalardan kaçıp farklı bir kimliğe bürünmeye çalışırken yine bu travmaların eseri olan Gorki ismini benimsemek zorunda kalmazdın. Seni sevmeyi bilselerdi çok daha iyiydi.
·
153 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.