Yarım Kalmış Kalp
Uyursun geçmez.
Daralır sokağa çıkmak istersin geçmez.
Kafanı dağıtmak için bir film açarsın geçmez. Şarkılara sığınmak istersin geçmez. Eski dostlarınla vakit geçirmek istersin geçmez. Seni mutlu edeceğini düşündüğün şeyler yaparsın geçmez. Kimselerin seni tanımadığı bir yerlere kaçmak istersin geçmez. Ne yaparsan yap geçmez hissettiğin eksiklik.
Nasıl geçer biliyor musun?
Parmakları yine değerse ellerine geçer. Dudaklarından adın düştüğünde geçer. Kaburganı kırarcasına sarılırsa geçer. Öylece uzun uzun bakarsa gözlerine, kirpiklerinin her telini sayıp, hayranlıkla izlerse yüzünü geçer. Buz tutan tenine, öpücük taneleri kondurursa geçer. Uyursa göğsünün tam ortasında geçer. Onca zaman sonra sevgisinin azalmadığını, hatta yokluğunda daha çok sevdiğini, kaybetmenin ne kadar çaresiz bir durum olduğunu, anlatırsa sana geçer. Küçük bir çocuğun masumiyetiyle okşarsa saçlarını geçer. Hayatın seninle anlamlı olduğunu fısıldarsa geçer. Geçer izi kalmış yaralar.
Ama ikimiz de biliyoruz.
Ne sen yeniden döneceksin. Ne de geçecek sızılar. İkimiz de biliyoruz. Birbirimize ait değiliz. İkimiz de öldük yarım bıraktığımızda birbirimizi. İkimiz de farkındayız, öldüğün bir kalpte bir daha yaşanmayacağını. İkimiz de eminiz, dudaklarımızın kavuşamayacağından. İkimiz de biliyoruz, bizi biz değil, başkaları ısıtacak artık. Başkaları tutacak ellerimizden, ben bunu hiç istemezken. İkimiz de biliyoruz. Gururuna yenik düşemeyen senin olduğunu. İkimiz de biliyoruz gel desen, koşup dizlerinde dinleneceğimi. İkimiz de biliyoruz bana asla gel demeyeceğini. İkimiz de biliyoruz aşk bir savaşsa eğer bu savaşı kaybettiğimizi. İkimiz de biliyoruz, bir gün başka kokulara karışacağımızı, ikimiz de biliyoruz yeni bir sese alışacağımızı. İkimiz de biliyoruz ayrı yerler de, katlanmak zor olsa da uyuyacağımızı. İkimiz de biliyoruz. Gecelerin bana düşman olacağını, beni ağlatacağını, beni çürüteceğini, beni yaşlandıracağını. İkimiz de biliyoruz sevgilim bir daha yüzünü okşarken sana sevgilim diyemeyeceğimi. İkimiz de biliyoruz sevgilim. Bir gün elbet alışılacağını. İkimiz de biliyoruz, artık yürüdüğün yolların bana çıkmayacağını. İkimiz de biliyoruz, üşüdüğünde sırtını alışık olmadığın bambaşka bir ceket örteceğini. İkimiz de biliyoruz, bir başkasıyla yeniden başlarken zorlanacağımızı. İkimiz de biliyoruz, hayatımıza başkaları uğrasa da onlara bir daha asla güvenmeyeceğimizi. İkimiz de biliyoruz uzun bir süre başka kokulara katlanamayacağımızı. İkimizde biliyoruz bizi hatırlatacak olan her şeyden koşar adımlarla uzaklaşacağımızı. İkimiz de biliyoruz sevgilim aynı çatı altında birlikte yüzümüzde çizgiler oluşana dek yaşlanmayacağımızı. İkimiz de biliyoruz. Biz ayrıldık. Evet bitti.
Ama sevgilim bana bir kez gel de.
Ben gururumu çiğnerim.
Çünkü ikimiz de biliyoruz.
Seni hala çok seviyorum. Ve özlüyorum...
Sayfa 51Kitabı okudu
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.