" Duygusal gelişimi durdurulmuş bir toplum, bu insanlarla olan münasebetlerinde çocuk rolünü kolaylıkla benimsiyor: Geçtiğimiz on yıllarda siyasete gölgesini düşüren " Kurtar bizi baba! " cigliklarini hatırlayınız. Siyasi figürler bu ülkede bu kadar zamana mukavemet bir portre çiziyorsa,baglanmamizin kudretini yabana atmamak gerek. Onlar koltuklarına yapışıyor, biz de onlara. İnsanların önceki yüzyıllarda bağlanma ihtiyaçlarını karşılayan saltanat,kılık değiştirmiş biçimde devam ediyor. "