Keder Üzerine; yazarın babasını kaybettiği ve bu duruma alışabilmeye çalışmak için yazdığı günlük tarzında bir yazı ya da normalleştirme uğraşı da diyebiliriz buna. Belki de anı, ağıt, deneme artık ne isim verirseniz. Babasının kaybıyla ve ölümle ilgili bir hesaplaşmaya girişiyor kendi içinde. Sevdiği birinin ölümünden sonra insanın yaşadıkları, yaptıkları, maruz kaldıkları ve hissettikleri konu alınmış. Kederin zalim bir eğitim olduğundan bahsediyor mesela kedere kendimiz düşmeden onun nasıl yaşanacağını bilmiyoruz diyor ve çok da haklı. İnsanların iyi niyetle söyledikleri baş sağlığı dileklerinin bile kederli olan insanı yaralayabileceğini söylüyor. Her şeye rağmen hayatın devam ediyor oluşu ve kişinin bu hayata tekrar ayak uydurma çabası da zorlu bir süreç elbette. Anıların bile insanı üzebildiği, hassas ve kırılgan olunan, gerçek olmasına bir türlü inanılamayan bir durumla karşı karşıya olan kişinin bir de insanların “öyle yapın, böyle yapın, doğru olan bu” diye direktifler verip kişiye sanki kederini nasıl yaşayacağını öğretiyor olması da ayrıca sinir bozucu bir durum. Yine buna benzer olarak; teselli etmek adına kurulan cümlelerin de bazen dozu kaçıp insanı üzebildiklerini bilerek konuşmak sanırım oldukça yerinde bir hareket olacaktır. Üzgün olan insanın sürekli ağlamasını, perişan halde gezinmesini beklerler mesela ama herkesin yas tutma, üzülme şekli farklıdır bu düşünülmez maalesef. Tek bir doğru varmış ve herkes ona uygun davranmak zorundaymışçasına davranılır, farklı bir şey görüldüğündeyse insanları üzülmemekle, kaybedilen kişiyi yeterince sevmemekle itham ederler. Bu ithamla o kişiyi ne kadar üzdüklerinin farkında bile olmadan hem de… Keşke empati yeteneğini tüm insanlık kullanabilse! Bu kitap; keder ve kayıpla ilgili bir ağıt niteliğinde… Birkaç alıntı: “Kederli kişi için yaşın önemi yoktur; önemli olan ölenin yaşı değil, ne kadar sevildiğidir.” “Keder aşkın kutsanmasıdır, gerçek kederi hissedenler sevebildikleri için şanslıdırlar.” “Kaslarımızla ağladığımızı bilmiyordum.” Keyifli Okumalar!

Keder ÜzerineChimamanda Ngozi Adichie · Doğan Kitap · 0298 okunma

·

348 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem