Ahh Rebeka ah!..
Mois ölüm döşeğinde yatıyormuş.
Rebeka başında sessiz sessiz gözyaşı döküyormuş.
“Ahh Rebeka ah” demiş Mois…
“Hatırlıyor musun, yolda yürürken otomobil çarpmıştı,
her yanım kırılmıştı, yine böyle bir hastane odasında ecelle pençeleşiyordum, başucumda sadece sen vardın.”
Tatlı tatlı saçını okşamış Mois'in Rebeka.
“Nasıl hatırlamam Moisciğim” demiş, “ne zor günler atlattık biz.”
Mois'in yanaklarından iki damla süzülmüş.
“Ahh ah, hatırlıyor musun Rebeka” demiş,
“iflas edip, sıkıntıdan kalp krizi geçirdiğimde,
başucumda yine sadece sen vardın.”
Rebeka şefkatli şefkatli gülümsemiş Mois'e…
“Hepsi yaşandı geçti gitti bi tanem” demiş,
“ne günler atlattık biz.”
Mois dertli dertli iç çekmiş.
“Hatırlıyor musun Rebeka” demiş,
“beyin kanaması geçirdiğimde, azraille boğuşurken,
başucumda yine sadece sen vardın.”
Rebeka “ahh ah nasıl hatırlamam”
manasında başını aşağı yukarı sallamış usulca…
“Sakın moralini bozma benim canım Moisciğim” demiş,
“ne günler atlattık biz, bunu da atlatırız.”
Mois son bir gayretle kafasını kaldırmış yastıktan.
“Yahu şöyle bir düşünüyorum da Rebeka” demiş…
“Sen ne uğursuz kadınmışsın be!”
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.