“Giden herkes yanında en fazla üç bavul götürebilir. Kurallar böyle. Bakanlığın özel talimatı var!” … “Ertesi hafta eşyalarımı topladım. O zaman anladım ki aslında tek bir bavul yetiyormuş…” Bir bavula sığar mı bir hayat? Fin malı soket çoraplar, bir çift nomenklatura ayakkabısı, güzel bir takım elbise, subay palaskası, Fernan Leje’nin kabanı, poplin gömlek, kışlık şapka ve şoför eldivenleri… Size çok mu anlamsız geldi? Tek varlığı bunlar değildi elbet, ama bunlar Dovlatov için hayatının belli dönemlerini simgeleyen eşyalarıydı. Bu eşyalar üzerinden ilerleyip sekiz bölümde hayatını anlatmış yazar. Aslında otobiyografi için oldukça ilginç bir teknik; okurken kendi hayatımı bölümlere ayırsam hangi eşyalarla bir bavul hazırlarım diye düşündüm. Bu kitaba başlarken çok büyük beklentilerle başlamıştım. Hatta yazarın üç kitabı daha çıkacakmış. Ama olmadı, yazarla anlaşamadık. Mizahi dilinin güçlü olduğu söylenen bir yazar olmasına rağmen ben kitapta mizahi bir unsur bulamadım. Evet yaşadıkları sıradışı şeylerdi ama bana çok benmerkezci biri izlenimi verdi. Geçenlerde Cortazar’la yapılan bir söyleşiye denk geldim. Bir yazarın edebi sorumluluğunun yanında toplumsal bir sorumluluğu da var mıdır sorusu üzerinden ilerleyen söyleşide Cortazar’ın ülkesini terk etmek durumunda kalsa bile yazarın toplumsal sorumluluğunun olduğundan bahsettiği kısım bence çok önemli. Sergey Dovlatov kitapta da okuyacağınız gibi genel bir umursamazlık halindeydi. Çevresinde olup bitenleri görüp, yanlış olan gidişata rağmen kılını kıpırdatmaması ona tavır almama neden olmuş olabilir Sistemi desteklersiniz buna bir şey diyemem ama sistemden rahatsız olup, film izler gibi izlemek pek bana göre değil. Yada ben yazarlardan çok şey bekliyorum bilemiyorum Siz yine de bana bakmayın okuyun, belki çok seversiniz. Zaten bu kitaba böyle bir yorumu da bir tek ben yapabilirdim

BavulSergey Dovlatov · Jaguar Kitap · 2022193 okunma

·

351 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elvan