Phaidon diyaloğu, idama mahkum edilen ve henüz zehri içmemiş olan Sokrates'in ölmeden önce yaptığı son konuşmadır. İdam edileceği gün öğrencilerinden Kebes ve Simmias'ın onu görmeye gelmesi ve orada olan Phaidon'un da dahil olduğu bu konuşmayı aslen Sokrates zehri içtikten ve hayatını kaybettikten sonra Ekhekrates ve Phaidon tarafından yad edilerek anlatılır. Sokrates zehri içeceği ana kadar ve hatta içtiği an da dahil olmak üzere oldukça huzurlu, sakin ve iyi görünmektedir. Ağlayan kimselere de ağlamamalarını sıkça söyleyen Sokrates ekler; bu ölüm benim için iyi bir şey, ölümden korkmuyorum. Gerçeklerin olduğu yere gidiyorum. Konunun özü ruhun ölümsüzlüğüdür. Sokrates yeniden hayat bulduğundan söz eder ruhun. Ona göre ruh ölümsüz ve bedene girmeden önce de var olandı. Kavramları biliyor oluşumuzu da yine Sokrates, ruhun bedene girmeden önce o kavramlarla tanışmış olmasına bağlar. Yani, uzunluğu, bir şeyin bir şeye eşit veya ondan kısa olmasını biliyor olmamızın sebebini ruhun bedene girmeden önce bu kavramları biliyor oluşuna dayandırıyor. Çünkü ruhlar bedenle birleşmeden önce de vardılar ve düşünme yetisine sahiptiler. Sokrates bir filozofun ölümden korkmaması gerektiğini bunun onun için iyi bir şey olduğunu söyler. Filozofun hayatı boyunca zaten buna hazırlandığını da ekler. Sokrates konuşma sırasında ruhun ölümsüzlüğü için ve bir bedenden ayrılan ruhun yeni bir bedene davranışları doğrultusunda gittiğini söylerken ölüler yaşayanlardan oluşuyorsa yaşayanlar da ölülerden oluşuyor savını ortaya koyar. Sokrates'in Savunması kitabından sonra gelen ve Sokrates'in son diyaloğu olan Phaidon diyaloğu çok özel bir diyalog. Konuşmalarla, sorularla epey düşündüren ve keyifli bir eser. Okuyunuz, okutunuz. Sevgiler,

PhaidonPlaton (Eflatun) · Say Yayınları · 2013804 okunma

·

192 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel