Çok genel bilgilerle, tüm oruçlar hakkında özet bir kitap bu. Sanki orucun ne olduğunu bilmiyoruz... Değil mi? Tam öyle değil. Ben kendimi bildim bileli tutuyorum orucu. Ama orucun beni tutmaya başlaması o kadar eski değil maalesef. Hiç bir zaman şüphe etmediğim ibadetlerin en başında oruç geliyor. (Çünkü evet ben her şeyden şüphe ederim.) İlk orucumu 4. sınıfta tutmuş, çok ama çok zorlanmıştım. Ve bir ara bir şeyler yediğimi de hatırlıyorum gizli gizli. Sadece bir kez. Onu da yaptığımı söyledim. Bir daha da o şekilde tutmadım. 5. sınıfta uykuya o kadar düşkün olduğum zamanlarda kalktığım sahurları hatırlıyorum. Yediğini hatırlamadıktan sonra insanın oruç tutması çok zor oluyor :) Sonrası daha berrak tabi. Bir kez hevesle 3 ayları bile tutmuştum anneme özenip. İlk kez tek başına açtığım iftarı, kalktığım sahuru unutmuyorum. Ailemden çok uzaklarda tuttuğum bir Ramazan orucunu ise hiç unutmuyorum. Zaman iki katı yavaş geçiyordu bana o yıl. O yüzden oruç her yıl aynı geçmiyor. Hoş bana her gün bile aynı değil. Bugün 10. gün. Hani "Ramazan ayının başı rahmet, ortası mağfiret, sonu ise cehennem ateşinden kurtuluştur." cümlesinin rahmet kısmının son günü bugün. Rahmet çok hoş olur. Mağfiret için hazırlanmak için acaba biraz da olsa bir şeyler yapmış mıyımdır diye düşünüyor insan. Yaptım. Elimden gelen her şeyi yaptım. Şartlarım gerçekten çok zordu ama elimden geleni, tüm sınırlarımı zorlayarak yaptım. Yapıyorum. Bunu gururla söylüyorum çünkü nefsimin bu kadar zorlanmasını benden iyi kimse bilemez. Allah düşmanıma dahi belirsizlik, çaresizlik yaşatmasın. İstemem. Oruç insanı sadece açlıkla imtihan etmiyor ki. Böyle düşünen çok yanılır. Ramazan girdiğinde beri içimde bir sancı hissediyorum. Kurtulmak istediğim şeyler vardı içimde. Her zaman ettiğim bir dua vardı. Ama belki gereğini hiç yapmadım. İçime kötülük veren, kin-hased hissettiren her şeyden Allah'a sığınır dururdum ama sadece söylemekle olmuyormuş. Ben herkesi ve her şeyi affettim. Hiç kolay olmamasına rağmen şimdi çok hafifim. Hakkımı helal eder miyim? Onu da Allah bilir. Ama Ramazan'ın bereketiyle, oruçtan anladığım ile kendimi aklıma, fikrime konan tüm pisliklerden azad ettim. Rabbim nefsime sahip çıksın. Bu Ramazan'ı ömrümce hayırla yad ederim inşallah. Ben çok yaşamak istemiyorum. Sadece temizlenecek kadar, ruhum huzura kavuşacak kadar yaşamak istiyorum. "Böyle" dediğim bir hal üzerine asla ölmek istemiyorum. Kaybedecek, geride bırakıyorum diyeceğim bir şey de yok biri de. İşte benim ölüm korkum da bu kadar çok şükür.

Orucu AnlamakSoner Gündüzöz · Diyanet İşleri Başkanlığı · 2012102 okunma

·

170 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren