Çavdar Tarlasında Çocuklar - J. D. SalingerÇavdar Tarlasında Çocuklar, Holden Caulfield'in okuldan atılması ve oradan ayrılmasıyla başlayan ve evine dönemediği birkaç günlük serüveni anlatan bir roman. Bu birkaç günlük serüvende Holden'ın iç çatışmalarına, toplumun çarpık yapısını ve yapmacıklığını eleştirmesine ama aynı zamanda da kendisinin asla içten davranmayışına ve kendi deyimiyle deliliğine eşlik ediyoruz. Dersleriyle arası kötü, arkadaşlarıyla ilişkisi samimiyetsiz olan ve ailesinin yanına dönemeyen Holden on altı yaşına kadar yirmi kez tacize maruz kalmış, kendini toplumdan soyutlamasının ve en küçük bir fikirle kaçıp uzaklara gitme isteğinin temel taşlarından biri belki de budur. Ancak kendisi bu faciayı koskoca kitapta sadece iki üç cümleye sığdırmış. "Sonra bir şey oldu. Bu konuda konuşmak bile istemiyorum aslında." cümlesiyle canının ne kadar yandığını görebiliyoruz. Ya da "Ne zaman böyle sapıkça bir şeyler olsa, deliler gibi ter döküyorum. Çocukluğumdan beri, belki yirmi kez başıma geldi, hep böyle oluyorum. Dayanamıyorum." bu satırlara sığdırıp bitiriyor hislerini.
"Hiç canına yettiği oldu mu?' dedim.'Yani, bir şeyler yapmazsan, her şeyin batağa gideceğinden korktuğun oldu mu hiç? Yani, okulu filan seviyor musun?"
Kitabın adından böyle bir roman çıkmasını beklemiyordum aslında. Ama okuyunca gerçekten derin geldi çünkü kendini hiçbir yere ait hissedemeyen Holden gerçekten olmak istediği şeyi şu cümlelerle anlatıyor:
'...hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak isterdim. Biliyorum, bu çılgınca bir şey.'
Kitabı okuyup abartılmış olduğunu veya hiçbir şey anlatmak istemediğini düşünmek elbette çok basit. Yazar daha çok olaylara odaklanarak yazmış ama biz düşünebilen ve derinlere bakabilen insanlar olmaya çalışmalıyız. Okurken dikkatli ve odaklanarak okuyan pek çok kişinin seveceğini düşünüyorum. Açıkçası çok uzun zamandır bir günde kitap bitirdiğim olmamıştı. Eskiden benim için çok normal olan bu durum uzun zamandır başıma gelmiyordu ve kendime izin verdiğim ve biraz da halsiz hissettiğim bu günde elime aldığım kitap Çavdar Tarlasında Çocuklar olduğu için kendimi şanslı hissediyorum. Ben oldukça sevdim. Tavsiye ederim, iyi okumalar :)
"İşin korkunç yanı. Yemin ederim, ben deliyim."
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
