Gece Yarısı Kütüphanesi, 42 dile çevrilen uluslararası çoksatan 2020 Goodreads Yılın en İyi Romanı ödülüne sahip, okur çoğunluğunun beğendiği lakin benim beğenemediğim bir eser. Bu kadar çok okunan, beğenilen bu esere çok büyük bir beklenti, heyecanla başladım ve hayal kırıklığı ile biten bir okuma serüvenini noktaladım. Üzerine çok fazla yorumlama yapmayacağım, sadece dikkatimi çeken belli başlı konulara değineceğim.
Her şeyin ortasında. Hangi yöne gideceğini bilemeden çabalamış, çırpınmış. yalnız ayakta kalmaya çalışmıştı. Pişmanlık duymadan hangi yolda devam edeceğini bilememişti.
Bu üç cümlelik alıntı aslında 282 sayfalık kitabın özeti bana göre. Sadece kitabın sonunda birkaç eklemeyle verilen mesaj daha ümitvar bir hal alarak olumlu yönde değişiklik içerdi. Gerçi kitabın ikinci yarısına geçtiğimiz vakit zaten bu mesajı alacağınız hissi ister istemez içinize yerleşiyor. Velhasıl sonu umduğum, beklediğim gibi çıktı ve şaşırmadım.
Eserin konusuna gelecek olursak, başkahramanımız Nora, ebeveynleri tarafından onaylanma, sevgi ihtiyacı ile yanıp tutuşmuş, ailesine, yakın çevresine kendini ispatlayamamış, hayatı ile ilgili yaptığı tercihlerde dikiş tutturamamış, bunlardan ötürü ağır bir suçluluk duygusu ve pişmanlıklar yaşayan depresyona, intihara meyilli bir kişilik. Bir gece kedisinin de ölümü üzerine derin bir acı, üzüntü ile hayatın anlamsız ve boş olduğu düşüncesi ile ilaç içip ölmek istiyor. Zaten asıl olaylarda bu intihar girişimi ile başlıyor. Araf'ta mı, rüyada mı o kısmı çok anlayamasam da kendini bir kütüphanenin içinde buluyor ve paralel evrenler, yaşamlar olduğunu keşfederek, hayatı ile ilgili farklı seçimler yapmış olsa paralel evrenlerde nasıl bir hayatı olurdu bunları deneyimlemeye başlıyor. Yaşadığı birçok deneyimden sonra anlıyor ki, acı, umutsuzluk, hüzün, hayal kırıklıkları, zorluklar, yalnızlık her daim var ve olacak. Önemli olan bunun üstesinden gelmeyi başarabilmek ve bu duygularla hayata tutunmak.
Kaçıp gitmek istediğiniz yerin kaçtığınız yerle aynı olduğunu görmek tam bir aydınlanmaydı. Hapishanenin bir yer değil, bakış açınız olduğunu anlamak.
Eserde dikkatimi çeken bir konu yazar kahramanımıza felsefe okuttuğu için felsefe yazarlarına çokça değinmiş, onlardan alıntılar yapmış. Henry David Thoreau ile başlayıp, Bertrand Russell, Sokrates, Thomas Hobbes, Nietzche, Lao Tzu, Sartre, Marcus Aurelius, David Hume, Camus, Schopenhauer, Platon gibi önemli filozoflar ile devam eden iç içe olan bir kitap olmasına rağmen niyeyse ben kişisel gelişim kitabı okuyorum hissi ile yanıp tutuştum. Bunca sevdiğim felsefe yazarlarının içinde bu histen kurtulamadım. Oldum olası kişisel gelişim kitaplarından nefret etmişimdir. En son verilen mesaj, sevgi, iyilik, güzellik ve,
Yaşıyorum, yıkılmadım, ayaktayım.
Yalnızca algılayabildiğimiz kadarını biliriz. Deneyimlediğimiz her şey, en nihayetinde, algılayabildiklerimizden ibarettir. Neye baktığın değil, ne gördüğün önemlidir.
Bana göre yazar insanların nabzına göre şelbet vermiş, en çok müzdarip olduğu konuları insanların gözüne sokmuş olduğu için bu kadar popiler olduğunu düşündüğüm vasat bir kitap. Okumasanız çok bir şey kaybetmeyeceğiniz, merakla okumak isterseniz de fazla bir beklenti içinde olmadan okuyacağınız bir eser.
Kitaplarla kalın. Keyifli okumalarınız olsun.
