Uğur (bir evsiz hikayesi)
Gerçek bir hikaye. Toprak gibi, deniz gibi gerçek. Yaşamın keskin döngüleri içinde toplumdan sıyrılmış Uğur ve onun inanılmaz hikayesi.
Bu hikaye burada yazılacak. Eksikleriyle gedikleriyle yazılacak.
Tüm evsizlere ithaf edilecek...
Destekleriniz ve paylaşımlarınızla büyüyecek..
Yorumlar kısmında sırala, yeni olarak secim yaparsanız sırayla okursunuz. dilbilgisi hataları için gözden geçirecegim. Saygılarımla.
ümit yakan
·
4,525 views
Uğur (bir evsiz hikayesi) 20
Paranın dağılımı hiç bir zaman eşit olmadı. Tıpkı zekanın, fiziki gücün,eğitim imkanının ve daha binlercesinin eşit dağıtılmadıği gibi. Bende alıştım birçok eşitsizliğe. Kimi zaman neden çalışmadığımı sorgulayanlar oldu hatta daha da ileri gidip yargılayanlar ve zihinlerinde beni cezalandıranlar. Ben koşulsuz özgürlüğe aşığım bunu anlayamayan benim nasıl sokaklarda olduğumu anlayamaz. İnsanların beni verdikleri sınırlı para ile nasılda tutsak etmek istediklerini gördüm. Denedim, çabaladım olmadı. Sonunda sırrımı öğrenen bana kuşkuyla yaklaştı, benden korku ve uzaklaştı.
Uğur (bir evsiz hikayesi) 21
Burada tanıştığım bir polis var. İsmi Harun. Ben iyi ve dürüst insanı hemen anlarım. Hastane polisi yapmışlar. Çoğu polisin isteyeceği bir yerdir hastane. Diğer çalışma alanlarina göre daha rahatmış hastane. Uzun süredir samimiyiz bana ciddi destek oluyor. Evine davet etti kaç kez. Dışardan yemek yaptırıyor fakat ben kabul edeyim diye üç beş kisiyle organize etmiş gibi davranıyor. Kolay kolay içten sevemiyorum insanları ama Harun'u gerçekten sevdim. İsteyerekte gelmemiş buraya. Haksızlığa gelemiyor, lafını sakınmıyor, gözü kara. Ortak noktalarımız çok. Ben telefon kullanmıyorum, doğrusu kullansamda idame ettirecek parayı bulamam. Gün içinde denk gelirsek görüşmüş oluyoruz. Beni sokaklarda görmek istemediğini biliyorum. Emekte harcıyor ama ne yaparsın düzenli bir kazancın yoksa bir ev tutup yaşamak çok zor.
Uğur ( bir evsiz hikayesi) 22
Dışarıda geçen dile kolay yirmi iki yıl. Bir süre sonra tüm hayatınız sadece mücadeleden ibaret oluyor, hayatta kalma çabası. Sosyal hayata da uyum sağlamaya çalışıyorum. Son zamanlarda hastanenin dışında yer alan kantine gidiyorum, eger Harun varsa kendimi daha güvende hissediyorum. Çevredekilerle kolay ahbap olamıyorum. İnsanlar verdiklerini ya sana boyun eğdirerek veya seni kendi işleri için kullanarak fazlasıyla alırlar. Ben de bir şekilde destek gördüğüm herkese tek sermayem olan tuttuğum balıklardan veriyorum ve borcumu ödüyorum. Böylelikle kendimi özgür hissediyorum. Polis Harun için üzülüyorum. Emekliliğine az kalmıştı, kendini durduramadı, talihsizlik yaşadı. Birbirimize benziyoruz, haksızlık uğramak en zayıf tarafımız. Harun emekliliğe yakın son aylarında daha rahat olabilirdi. Şimdi il değişikliği de olabilir onun için. Buna rağmen içinde ki iyilik hissi asla ölmedi. Hala insanlara koşullsuz yardım ediyor.
Uğur (bir evsiz hikayesi) 23
Harunla buraya geldiğim günlerden beri arkadaşız. Bir kez olsun neden sokaklarda yaşadığımı sormadı. Hayatı basit düşünerek yaşıyor. Bana deli gibi yardım etmek istediğini de biliyorum. Elinden beni sokaklardan kurtarmak için birşey gelmiyor. Hepimiz bazen yaşanması gereken gerçek bir sinemanın figüranı oluruz. ben de kendi sinemamda rolümü çok iyi oynuyorum, güçlü görünen ve halinden memnun bir evsiz rolünü.
Uğur (bir evsiz hikayesi) 24
Bu aralar kasabanın içinden geçen bir derenin üstüne kurulmuş köprü ayağının dibinden balık avlıyorum. Levrek sürüleri gecenin ilerleyen saatlerinde denizden dereye doğru geçiş yapıyorlar. Gökyüzünü süsleyen bir dolunay da varsa keyfim yerine geliyor. Sürü bazen gelip geçiyor ve bir tek balık dahi alamıyorum ama nadiren hızlıda olabilirsem fazla sayıda levrek alabiliyorum. Bu aralar covid sebebiyle sokağa çıkma yasakları başladı. Ne kadar görünmeden avlansamda bazen beni görenler şikayet ediyorlar. Devriye gezen polislerin çoğunu tanıyorum. Gelip selam verip geri gidiyorlar. Ne diyebilirler ki beni kendi evimden, sokaklardan da kovamazlar ya.
Uğur (bir evsiz hikayesi) 25
Bugün kantine ugradığım zaman bir doktorla tanıştım. Nedense cok şaşırdı sokakta yaşadığımı duyunca, bu kasabada böyle bir duruma asla akıl erdiremediğini söyledi. Haksızda sayılmaz evsiz deyince daha cok büyük kentler akla geliyor sanki küçük ilçelerde, kasabalarda evsiz olmaz diye düşünülüyor. Doktor Ümit çok yorgun görünüyor.Covid dönemi özellikle onun bölümü için epey yıpratıcı oldu üstelik son aylarda sürekli calıştığı alan kasten değiştirilmiş simdi de evde bakım hastalarına gidiyormuş. Hastalara sondada takıyormuş, pansumanda yapıyormuş. İyi insanlar kendini hemen belli ediyor, kalbinde kötülük dolu olanların kolaylıkla ayırtedilebildiği gibi. Ümit çantamı, oltamı, görünüşümü epeyce inceledi. Beni hayalindeki evsizlerden farklı gördüğüne eminim.
Uğur ( bir evsiz hikayesi) 26
Benim de güzel günlerim oldu, gecelerinde huzurla uyuduğum. Gündüzlerinde hayallerimi büyüttüğüm günler. ODTÜ de mimarlık fakültesinde okuduğum dönemler, elimde kitaplar harıl harıl ders çalıştığım zamanlar. Cesaretliydim hemde nasıl. Başarı sadece sınavları geçmek midir? yada bölümünü dereceyle bitirip iş bulmak mıdır? Şimdilerde biliyorum ki başarı sonunu da düşünüp hareket etmek ve elindekini hayatın pahasına koruyabilmekmiş. Ben sonumu düşünmedim, kampüste her köşe başında bildiri okunan günlerde bende bir bildiri okudum. Konusunu kendim seçtim ve bence herşeyden daha önemli olan bir soruna değindim. Yirmi kişiyi gecmeyecek bir öğrenci topluluğuna kadın hakları ile ilgili bir bildiri okudum. Nereden bilebilirfim okuduğum ilk ve son bildiri olacağını.
Uğur (bir evsiz hikayesi) 27
Ah Avrupa, ah İtalya oysa ne umutlarla gelmistim sana. Dile kolay on dört yıl geçirdim bu ülkede. İlk gidişimi hatırlıyorum mimar olarak çalışmaya başlamıştım İtalya da . Çok küçükte olsa eşyalı kiraladığım bir evim vardı. İtalyancayı altı ay gibi kısa bir sürede gayet iyi konuşmaya başlamıştım. İşimde tam tamına on dört ay düzenli ve verimli bir şekilde çalıştım. Ta ki kendimi tutamayıp ülkemi kötüleyen bir kaç çalışana ağızlarının payını verene kadar. Ben siyasi iltica etmiş biriydim ve benden ülkemi kötülememi bekliyorlardı. Karşılıksız ne var ki günümüzde. Seni ülkelerine alıyorlar ve karşılığında tüm geçmişini unutmanı istiyorlar. Ben hayatım boyunca sadece doğruyu söyledim korkmadan ve hep bedel ödedim. Bir anda işyerimde baskı görmeye başladım, işten atıldım üstelik başka bir işe de girmeme izin verilmedi. Kısa bir süre sonra kendimi kapı önünde buldum. Sokakları ilk ülkemde deneyimlemedim İtalya da başladı benim evsizliğim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.