DİPÇE : Pavese'nin kişisel deneyimlerini, yerleşmiş kaygılarını ve kendisini köklerinde arama telaşını okuduğumuz, gerçeğin ve duygunun harmanlandığı bu eserde ayın ve ateşin atmosferini sonuna kadar hissetmek mümkün. Romanın anlatıcısı Anguilla, kim tarafından dünyaya getirildiği bilinmeyen, kimsesizler yurdu tarafından belli bir aylık ücretle fakir çiftçi bir ailenin yanına verilmiş bir çocuktur. Çocukluk yıllarını bu ailenin yanında, gençlik yıllarını da yine başka bir ailenin yanında işçi olarak geçirir. Mekan Pavese'nin özel yaşamından ve romanlarından bildiğimiz Belba'dır. Kahramanımız Anguilla'yı , 40 yaşlarında, Amerika'dan köyüne dönmüş varlılıklı bir adam olarak görürüz. Eserde geriye dönme hikayesi hem fiziksel hem zihinsel bir yolculuk olarak karşımıza çıkar. Bunca yıl sonra neden dönmüştür, gerçek anne ve babasını bulmak için mi? "Belba' da doğmadığım neredeyse kesin gibi; nerede doğduğumu ise bilmiyorum. Buralarda, ‘Doğmadan önce işte bu bendim’ diyebileceğim ne bir ev ne bir avuç toprak ne de bir avuç toz var”sözlerinden onun ailesini aramadığını anlıyoruz, o çocukluğu ile başlayan yılları, kökleri olarak algılar ve bu geçmişin peşine düşer. Aradan geçen yıllar gördüğü ile aradığının aynı olmadığını gösterir. Gaminella ve Mora’da tabiat belki aynıdır, aynı ay, aynı üzüm bağları aynı akan nehir belki birkaç farklılık. Fakat ciddi bir değişiklik vardı: "Geriye dönmüştüm. Yola çıkmıştım, paramı kazanmıştım. Fakat bana dokunacak, beni tanıyacak eller, yüzler, gözler yoktu artık” Bu hazin yitimler , kahramanımızın zihninde ve görüşme şansını yakaladığı arkadaşı Nuto ile anılara yaptıkları yolculukta okura bir bir tanıtılır. Bu incelemede Nuto'ya mutlaka değinmem gerekiyor : Nuto, yazarın gerçekte Belba'dan tanıdığı yakın dostu Pinolo Scaglione adlı arkadaşıdır. Hatta bu kitabı vermek ve arkadaşını görmek için Belba'ya gider Pavese ve bu kitabın son kitabı olduğunu söyler. Nuto eserin ve yazarın kayıp belleği olduğu gibi siyasi olayların da kilit noktasındadır. Faşist ve partizan kişilerin yaşadıkları, yaşattıkları, cansız bedenleri, nehirlere atılan şiddete uğramış cesetleri her şeyi Nuto'nun gözüyle okuruz. Uzaklara gittiğimizde bir süre sonra bizim sandığımız mekânlar ve insanlar değişir ya da ölürler. Onları canlı tutan zihinlerimizdir. Ve Anguilla anlar ki bir zamanların şenlik ateşi aydınlık ve bereket vermekle beraber bir emekçinin öfkesini (Valino) bir casusun (Santina) bedenini yok etmek için de vardır ve o artık şenlik ateşinden öte küle dönmüş bir geçmişin sembolüdür. Çok güzel bir kitaptı. Pavese okumaya devam edeceğim. Keyifli okumalar dilerim, esen kalın.

Ay ve Şenlik AteşleriCesare Pavese · Dorlion Yayınevi · 2020615 okunma

··

1,536 views

Elizabeth Harmon

@ursula_ ·

15 April 2022 20:51

Yazarın en çok merak ettiğim kitabı bakalım rahat bir zamanda okuyacağım😄

Gncokuyor

@Gncokuyor ·

16 April 2022 00:23

😁 güzel olur can 😘

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gncokuyor