Bir Dinozorun Anıları
84 yıllık bir ömür.. Acısıyla, tatlısıyla..
Mine Urgan: Üniversitede öğretim üyesi, çocukluğunu Atatürk'ün çağında geçirmiş bir profesör. Ve darbelerin buhranlarını yaşadığı ömürünü, okuyucularıyla paylaşıyor. Tarihe bir nevi canlı tanıklık ediyor..
İhtiyarlar ne yaparlar? Eğer ruhsal bir çöküntü içindelerse geçmişteki pişmanlıklarından ötürü kendilerini hırpalarlar durmadan. Ama aksi halde yazarın tabiriyle "yaşlı olmak yiğit olmayı gerektirir," prensibini benimsemişlerse, işte o zaman yaşlılığın getirdiği sağlık sorunları başta olmak üzere tüm sorunlarına daha kolay katlanabilirler.
Yaşlıların aynalara bakarken, kendi yüzlerini değil, başkalarının yüzlerini görürlermiş. Bu yüzden yazar yaşlılar için "kendi dertlerine değil, başkalarının dertlerine çare bulmak amacında olurlar," diye ekliyor. Çünkü onlar kişisel mutluluk gibi pespaye amacı gütmekten, yaşlanınca vazgeçerlermiş.
"İhtiyarlar kendilerine bir uğraş bulmazlarsa vay haline",diyor ve okuyucuya hayat derslerini vermeye devam ediyor: "Bir insanın gençliğinde ne kadar işkolik olması ne denli yıkıcıysa, yaşlılığında tembel tembel oturması da o denli yıkıcıdır."
Çocukluğunda ise yazar, zengin bir ailede doğmuş. Ama sonraları annesinin müsriflükleriyle servetlerini bitirmişler ve evlerindeki pahalı eşyaları satarak geçinmeye başlamışlar. Yine de yazar maddi sıkıntıları da olsa okumaktan, üretmekten hiç vazgeçmemiş.
Her zaman, her yerde kadının eğitim görmesi gerektiğini savunuyor.Aşırı dindar yobazların kadını kullanmalarını doğru bulmuyor.
Çocukluğunun en güzel alışkanlığı kitap okumaktan ve Atatürk'le hatıralarından söz ediiyor.
Girdiği sınavları eğitim öğretim sürecini anlatıyor. Anlattıklarından o zamanın eğitim dilinin Fransızca olduğunu anlıyoruz. Tabi günümüzde bu yeri İngilizce alıyor orası ayrı..
"Öğretmenlikten vazgeçmek, yaşamaktan vazgeçmekti benim için.." diyen biri olarak, siyasi soruşturmadan dolayı öğretmenlik mesleğinden ihraç edildiğini söylüyor. Gerçi sonra mahkeme süreçleri, tekrar mesleğine dönebiliyor.
Dostlarından bahsediyor. Çocuklarının eğitimine değiniyor..
Gençliğinde tanıdığı ünlü edebiyat çevresi var. Asistanı olduğu Halide Edip, üvey babası Falih Rıfkı Atay, eşi Cahit ırgat, babası Tahsin Nahit, Yahya Kemal, Ahmet Haşim, Nazım Hikmet, Aziz Nesin, Abidin Dino, Neyzen Tevfik..
Siyasi yaşantısı; mitingler, propagandalar.. Ekonomik yaklaşımlar, sağcı solcu olayları, kominizi.. Partileri aydın gözüyle değerlendirme. Yurtseverlik, Milliyetçilik. 6-7 Eylül olayları Kıbrıs çalkantıları Demokrat Parti dönemi, 27 mayıs 1960 darbesi. 1 mayıs işçi kutlamaları. Açlık grevi.. Son kısımda kısaca bunlara değinerek eserini bitiriyor.
###Okur olarak son söz:
Bana sorarsanız, Hani bir tabir vardır. "Tarih tekerrür eder," diye. Benim içinde, burada okuduklarım aynı bana, günümüzde de benzer olayların yaşandığını hissettirdi.
Okuyup okumama tercihini sizlere bırakıyorum.
Keyifle kalınız.. ๑ ◕‿◕ ๑ 
Gizemli okur
··
9,8bin görüntüleme
90'lı yılların sonlarında okumustum her iki kitabını ve yine o yıllarda uğurlamıştık dinazoru ..Ama anıları herdem baki ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.