Merhaba arkadaşlar, Son dönemde, Norveç edebiyatının duru, yalın, derin dilinin bana iyi geldiği geldiğini fark ettim. Meğer çok eskiden beri- galiba Sofi'nin Dünyası kitabıyla başladı- azar azar Norveç edebiyatından eserler okuduğumu fark ettim. Kjersti Skomsvold tarafından kaleme alınan Hızlandıkça Azalıyorum kitabının baş kahramanı Mathea Martinsen ; benlik bütünlüğü duygusundan oldukça yoksun, tüm yaşamına baktığında memnuniyetsizlik duyan ve ölümden korkan bir yaşlı kadın. Ancak hemen öyle çekilmez bir ihtiyar olarak düşünmeyin kendince mizah anlayışı olan, sevimli, eşi Epsilon'dan başka kimsesi olmayan oldukça yalnız biri. Aslında sıkıntısı hayatını bomboş geçirmesinden değil de hayatı boyunca güvenli alanını terketmeyip, hiç zorlanmamasından kaynaklanan bir özgüvensizlik ve hayattan tat alamama durumu yaşıyor. Hayatındaki güzellik ve şanslara değil de eksikliklere odaklanışı zaman zaman insanı kızdırmıyor değil. fakat yazar her satırı, paragrafı öyle dozunda bırakmış ki okurken sıkılmıyorsunuz. Bu arada Epsilon'un(eşine öyle sesleniyor),Yunancanın beşinci harfi olup, sıfıra çok yakın sayıları ifade etmek için kullandığını belirtmek isterim. Yani eşini de her ne kadar sevse de, kendiyle beraber hiçliğe belki ölüme yaklaştırıyor. Okuduğum bir önceki kitaptan, yazar H.P.Lovecraft'ın :"..insan yaşlanıp güçsüzleşince çekingenliği iki kat artar.." sözünü anımsadım, Mathea Martinsen market kasasındaki gençlere, kendisi için reçel kavanozu kapağını açıp açamayacaklarını sormaya bile çekiniyor. Yalnız kitabın sonu biraz sürpriz.. geç de olsa hayat zorlu bir sürpriz hazırlamış diye düşünüyorum Mathea Martinsen'a. Okumanızı tavsiye ederim.. yormadan okunan, biraz felsefi bir tat bırakan hoş bir kitap.. #kitapalıntıları "Bir zamanlar ne kadar güzel ve eğlenceli olduğumu hatırlayacak birileri olsaydı, çocuklarım olsaydı, benim yeteneklerim her neyse artık, onları kalıtım yoluyla devralabilselerdi.." S.17 "Doğa bireylerin çıkarlarına tümüyle ters düşen bir şekilde davranır.(doğa yalnızca türlerin korunup sürdürülmesiyle uğraşıyor, bireyler umrunda değil. Aslında doğa bireylerin olabildiğinde kısa yaşamasını istiyor ki kuşaklar hızlı değişsin)" S.18 "En güzel gün sona erdi, sessizce çöktü kara gece, bir ışık parladı bir an, sen dağların ışığında kayboldun." "Yorucu bir yaşam söndü, çalışkan bir el dinlendi, artık çalışma günün sona erdi, iyi kalbin uykuya daldı." S 53

Hızlandıkça AzalıyorumKjersti Skomsvold · Jaguar Kitap · 20151,812 okunma

·

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Book Heaven