Gönderi
Ne zaman bir Aziz Nesin kitabı okumaya karar versem, birçok yeni bilgi öğreneceğim diye sevinirim. Okuduğu kitaplarla ilgili düşüncelerinden oluşan ‘Okuma Güncesi’ isimli bu eseri aracılığıyla, listeme bir sürü kitap ekleyebileceğimi düşünmüştüm. Fakat hiç de tahmin ettiğim gibi bir neticeye ulaşamadım. Okunacak kitap ismi çıkaramadiysam da gene de çok şey öğrendiğim muhakkak.
Aziz Nesin, bir saniyesini dâhi boşa harcamayan bir yazar. Kendini bu anlamda çok ileriye taşımış bir sanatçı. Buradan hareketle kılı kırk yaran titizliği, bilgi ve birikimiyle kolay kolay birşey beğenmiyor. Bu kolay kolay beğenmemek dürtüsünde, biraz da kendini herkesten üstün görme duygusu yatıyor sanıyorum. Yorumlarının eleştiri olarak değil kendi kişisel zevki olarak değerlendirilmesini istemiş olsa da şunu beğenmedim bunu sevmedim demekle insanların kafasında gene de bir önyargıya yol açıyor.
Kitabında, öz Türkçe kelimeler kullanmaya oldukça dikkat etmiş. Beğenmediği herşeyi örneklerle göstermiş. Neden beğenmediğini, nasıl olması gerektiğini ayrıntılarıyla açıklamış.
Şiir kitapları fazlaydı okudukları içinde. Bunlar, daha ziyâde şiire yeni başlayan gençlerle, yurtdışındaki gurbetçilerimizin kendi paralarıyla bastırdıkları kitaplardı. İyi bir şey bulabilirim umuduyla okuyor genellikle. Bir de okuduklarını yarım bırakmama gibi bir prensibe sahip. Önemli şairlerin şiirlerine de burun kıvırmış çoğunlukla.
Gerek bizim, gerek dünyanın klâsiklerini de ele almış ama orada da beğendiği pek bir şey yoktu diyebilirim. Beğendiklerinden aklıma gelen iki tanesi; Şeker Portakalı ve Kayığım Rosinha. Hakkın rahmetine kavuşmuş olsa da kitabındaki davranışlarını görünce, 'Aziz Nesin'in şerrinden Tanrı bizi korusun.' diyesi geliyor insanın.
·
118 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.