Gönderi
Çocukluğum serisine yeniden bir soluk gelmiş.
Tüm bilinenleri biraz da Edward Cullen’ın bakış açısından okuyoruz. Tüm seriyi dört beş en baştan okuyup izlemişimdir belki. Bu kitaplar bana kitap okuma alışkanlığı kazandıran kitaplar zaten ve o yüzden yerleri bende çok çok ayrı.
Aradan bunca zaman geçmesine rağmen kitabın kapağını açtığımda gene aynı hislerle dolmak ise anlatamayacağım kadar muazzam bir his.
Hiçbir zaman Edwardcı olmadım ben. Aksine hep Jacob Black’e hayrandım. Bu yüzden bu kitaba başlamadan önce acaba sevmez miyim diye düşündüm. Ama hayatımda ilk defa yanıldığım için bu kadar mutlu oldum. Aksine bir kez daha hayran kaldım; yazara, kalemine, hislerine, cümlelere, karakterlerine, yarattığı o uçsuz bucaksız evrene..
Bir adam nasıl sevmeli, nasıl aşık olmalı, nasıl değer vermelinin vücut bulmuş hali Edward Cullen. Bir adam bu kadar mı mükemmel sever be, dedim hep. Hatta bazı ortak noktalarımızı fazlasıyla buldum. Sanırım bende sevince onun kadar en uç noktalarda yaşıyorum. Ve kitabı sevmemdeki en büyük sebep ise kuşkusuz mal Bella’nın düşüncelerini okumamak oldu. Sık sık düşündüm Edward Bella’da ne buldu diye ama sorularımın cevabını aldım bu kitapta. Olay Bella değil Edward’ın sevme şekliymiş.
Bu seriyi sevenler olarak bu kitabı sevmeyecek yoktur zaten. Yer yer bildiğimiz şeyleri okurken sıkılmadım değil ama daha çok Cullen ailesini okumak benim fazlasıyla hoşuma gitti. Zira bana göre asıl kitaplarda da onlara fazlasıyla değinilmeliydi. Özellikle de canım Emmett ve Alice’e. Yazar diğer kitapları için böyle yazar mı bilmem. Yazsa sıkıcı olabilir mi, muhtemelen. Ama ben sanırım Şafak Vakti’nin de bu versiyonunu okumak fazlasıyla isterdim. Her ne olursa olsun asla vazgeçemeyeceğim canım kitaplardan bu seri ve sen Edward bir kez daha aşka olan bakış açımı değiştirdin…
·
72 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.