Gözde Turgut Uyar'dan okuduğum ilk eser. İlk olarak ''Göğe Bakma Durağı''nı seçme nedenim, bu platformda kitapla çok fazla karşılaşmamdı. Şiir okumaya yeni başladım. Bu nedenle bu incelemeyi yazarken dahi kendimi yetersiz hissediyorum. Belki de, şairin ilk olarak bu kitabını okumakla hata yaptım çünkü kitabın içindeki birkaç şiir dışında, kendimi şiirin içinde pek hissedemedim ya da kitabın ruhuna uygun olmadığım, yanlış bir zamanda okudum bu kitabı. Tüm bunlara rağmen, şairin diğer kitaplarına da şans vereceğim ve fikrim değişirse bu kitabı, tekrar okuyabilirim. Kitaba adını da veren 'Göğe Bakma Durağı' şiirine burada yer vermek istedim çünkü bana göre, kitaptaki en başarılı ve kendimi şiirin içinde hissettiğim şiir, buydu. GÖĞE BAKMA DURAĞI İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar Şu aranıp duran korkak ellerimi tut Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım İnecek var deriz otobüs durur ineriz Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda Beni bırak göğe bakalım Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi Suların ısınsın diye bakıyorum ısınıyor Seni aldım bu sunturlu yere getirdim Sayısız penceren vardı bir bir kapattım Bana dönesin diye bir bir kapattım Şimdi otobüs gelir biner gideriz Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat Durma kendini hatırlat Durma göğe bakalım