Gözde
Şükrü Erbaş ile tanışma kitabım: 'Yaşıyoruz Sessizce'. Paylaşılan alıntılar dikkatimi çekince hemen okumak istedim.
Babanız içerde şiir yazıyor diye
çocuklarımı sessiz ağlattım ben.
Hatice Erbaş
Diye insanı kalbinden vurarak başlıyor eser, öyle de devam ediyor.
Şükrü Erbaş'ın, ölen eşi Hatice Erbaş'ın ardından matemini, özlemini, acısını, sevgisini yazarak yaşadığı ve sanki onları yıllardır tanıyormuşuz gibi okudukça tüm bu duyguları bizlere de yaşattığı mükemmel bir eser.
Aşkın kelimelere dökülmüş en güzel hallerinden birkaçını eklemek istedim:
Ömür Hanım
Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim
Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden
Kırmızı Bahçe
Bir gün yanına gelmesem
Mezarının yalnızlığı doluyor gövdeme.
Toprak Türküsü
Açsam mezarını alıp getirsem
Yattığı yerlere toprak olduğum.
Okurken içimden, keşke bu satırları okuyan Hatice Erbaş'ın gözleri, bu duyguları hisseden Hatice Erbaş'ın kalbi olsaydı diye geçirdim, hep.
After Life (Dizi:Eşini kaybettikten sonra hayata tutunmaya çalışan adamın hikayesi) izlerken okumam, konu benzerlikleri sebebiyle, kitaptan aldığım tadı ikiye katladı.
Ben bir oturuşta bitirdim, bu akıp giden kitabı. Benim gibi şiir okumaya yeni başlayan, şiir okumakta tereddüt eden herkese, tavsiye ederim.
