Mısır tarlaları içinde, tüyler ürpertici bir hikaye! Bu romanı tek bir kelimeyle anlatacak olsaydım sanırım kelime "sıradışı" olurdu ya da "alışıla gelmişin dışında!" Evet! Kelime kesinlikle bu olurdu! Sıradışı yazarımız, son satıra kadar "Ateşi canlı tut!" yazıp durdu kendisi de buna istinaden galiba gizemi ilk satırdan son satıra kadar canlı tuttu. Gerçekten de son dakikaya kadar ne olduğunu anlamak oldukça zordu. "Sadece sen ve ben..." Bu cümlenin bu kadar anlam içereceğini kim bilebilirdi ki! Konuyu anlatmak biraz kolay çünkü tüm roman boyunca tek bir konu vardı. Tüm yaşamını sadece annesiyle, onun tuhaf ve çarpık sevgisiyle geçiren 17 yaşındaki Margot'un bulduğu bir telefonla anneannesi bulması ve annesini terk edip onu ve geçmişini ve daha çokta gerçek bir ebeveyn nasıl olurdu sorunu öğrenmek istemesiyle başlıyor. Fairhaven'daki ev ve nine pekte hayal ettiği gibi değildi ama. Annesinin normal olmadığını düşünen Margot, aslında onun annesinin bir kopyası olduğunu fark eder ve acı olan zamanla kendisinin de bu tekerrür eden jenerasyona sıkıştığını anlamasıdır. Annesinin ve kendisinin bir ikizi olduğunu aynı anda öğrenir ama bu aslında ailenin bütün kadınları birebir birbirine benzemesinin garipliğinin başlangıcıdır. Tabi bu benzerlikse... Genel olarak romanda ne vardı deseniz gizem hariç hiç bir şey yoktu ki o da sonunda fantastik tuhaf bir olaya bağlanıyordu. Aksiyon yoktu, bariz bir dosluk ilişkisi yoktu, aşk yoktu. Aile bağlarının olmayışı zaten romanın konusuydu. Gizem ve biraz gerilim ve dehşet o kadar. Evet son 40 sayfa offf detirdi kabul ediyorum ama sırf son satırlar çok iyi ve şok ediyor diye vay be ne muhteşem romandı mı demeliyim? Hayır ya! Kabul etmiyorum! Tüm bir romanı son bir kaç satır için okumamalıyım ben. Romanı kurtaran tek kişi Nine'yle. Bu kadına herkes dikkat etsin! "Bazı kötü kararlar verdim, benim yerimde olan herhangi birinin yapacağı gibi." Kendi savunma şekli buydu Nine'nin ama kimse olayları bu noktaya getiremezdi. Ayrıca sen ne yaptın sonda öyle! Romanın benim için en can alıcı yeri (238s.) bana "Fareler ve Insanlar"ı hatırlattı. O dehşet bende hep aynı kalacak galiba. Meksika Gotiği romanını okuyanlar var mı bilmem ama konu bana o kadar onu anımsattı ki söylemesem olmazdı. Sadette gelecek olursam roman ve konusu çok bana geçmedi. Çok güzel bir konu harcanmış gibi hisettim. Ama çok ağır roman sevmeyenler, korku ve gerilim romanı yeni okuyanlar için güzel bir giriş eseri olabilir gibime geliyor. OXOX

Küle Dönen BedenlerRory Power · Epsilon Yayınevi · 018 okunma

··

571 görüntüleme

Besra Köse

@BesraKose ·

29 Nisan 2022 16:42

@sunacan37 ❤

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Besra Köse