Gönderi
Hadi hep beraber Muvakkithane Geçidi Sokak No:14 Kuğuluçeşme’ye gidelim. Tam caminin karşısı, siz deyin öteberinin istiflendiği kulübe, ben diyeyim nadide sanat parçalarının bulunduğu oda. Geçimini çevrede bulunan eşrafın saatlerini tamir ederek sağlayan İbrahim Efendi için ise mütevazı malikanesi.
Siz hiç saat takmayan, dükkanında bir tane ayarlanmış saat bulunmayan saatçi gördünüz mü? Biz bırakalım saatimizi, İbrahim Efendi onu dinlemeyi çok sevdiği TRT Radyo 3’e göre ayarlar.
- Size saatin ustası diyebilir miyiz?
- “Bunca yılın sonunda saatin ustası olarak anılabilirim lakin zamanın hâlâ talebesi sayılırım.”
- …?
- “Zaman, kâinatın insan üzerindeki en büyük egemenliğidir… Doğada hep şimdi vardır… Tabiat kronoloji tutmaz ya da kronometre çalıştırmaz.”
Bu sözler akıllara dışsallığımızdan sıyrılıp içsel varoluşa yani şimdiye döndüğümüzde gerçek benliğimizi bulacağımızı söyleyen Bergson’u getirmiyor mu? İbrahim Efendi zamanı içselleştirmiş bir zât-ı muhteremdi. Vakur ve ciddi kimliği ile kimseye zararı olmayan ve kendi yağında kavrulan bu yetmişlik Diyojen, devletin vatandaşının refahını pek önemseyen radarına takılıverdi. O devlet ki, ulu bir çınar gibi gölgesi yeten mi demeliyim yoksa gölge etme başka ihsan istemez mi?…
Elvan Kaya Aksarı tarih kitaplarında adı geçmeyen ama tarihin kendisi olan bir karakterle başarılı bir kurguya imza atmış. Kamu müesseselerinin sistematikleşmiş esnek çalışma saatlerini ve iş bilen görevlilerini kara mizahın incelikli üslubuyla eleştirirken dönemin toplumsal yapısına da değinen yazar yan karakterler konusunda da iddialı olduğunu göstermiş. Ara ara okura kurgu içinden seslenmeyi ihmal etmemekle birlikte kısacık roman içine mekanlardan ve zamandan bağımsız “insan” unsurunu sığdırmış ve kolayca yutamayacağınız bir son lokmayla eseri noktalamış.
Kitabın özgün ve doğasına uyumlu tasarımı için Ali Kerem Morgül’e de teşekkür etmeden geçmek olmaz.
··
771 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.