Kitapta sınırları çizmenin yolunun cezadan geçtiği anlatılıyor. Kapaktaki “sert çıkmadan, korkutmadan ya da utandırmadan çocuğunuza nasıl sınır koyarsınız “ cümlesi kitabı okudukça acı bir tebessüme dönüştü bende. Aslında sınır mantığı güzel fakat sınırı ceza ile koyması düşünce yapıma uygun değil. Anlattıkları ceza yöntemleri yerine kural koyma ve küçük çocuklar için oyuncu olmayı koysa hayran kalarak okuyabilirdim ama bu haliyle yarım bırakmak zorunda kaldım. Birkaç örnekle yazılanlara bakacak olursak ; “... bir arkadaşımın kızı, annesinin bazı konuşmalarına ve bitmek bilmeyen sorularına son vermesi isteğine saygı duymuyordu. Susie kızın, ‘konuşma vakti bitti’ diyordu. ‘Ama söylemem gereken şeyler henüz bitmedi’ derdi kızı da. Susie mükemmel bir yanıt veriyordu. ‘Biliyorum, sorun değil ama artık seni dinlemiyorum’.” Bir annenin bu davranışını okuduğumda içim sızladı. Hem de mükemmel bir yanıt olarak belirtilmiş örnek olarak gösterilmiş. “Sonuçları fazla vakit geçirmeden sunun. Çocuk ne kadar küçük olursa, sonucun da bir o kadar süratle verilmesi gerekir. Küçük çocuklarda kesin hayır yanıtları, oyun vaktinin elinden alınması, yalnız kalma ve içinde bulunduğu durumdan uzaklaştırma gibi yöntemler işe yarar” Çocuk ne kadar küçük olursa (!) “... bunları yaparsan, medeni davranana dek telefonun, bilgisayarın ya da müzik olmadan odana gitmek zorunda kalacaksın. Aileyi kaç dakika rahatsız ettiysen, aynı miktarda fazladan ödev yapacaksın. “ Bu kısım da artık okumayı bırakma kararını aldığım kısım oldu. Mahrum bırakma cezaları bir yana ödev yapmak ceza değildir.Kabul edilebilir bir örnek değil benim için. Okuduğu kitabı beğenmese de yarım bırakmayan biri olarak bir ilki bu kitabı yarım bırakmakla başarmış oluyorum. Son olarak eğer düşünce yapınız küçücük çocuğunuzu ceza ile baskılayarak sınır koymayı kaldırıyorsa iyi okumalar diliyorum.

Çocuklarda SınırlarHenry Cloud · Koridor Yayıncılık · 2018366 okunma

·

349 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

NN