BEYT-ül HÜZN
Sevgili okur, bu diyeceklerim
Bir gülün tomurcuğunda
saklı vasiyetimdendir.
Sanırım çiçekler açarken de ölünebilir.
Zaten yaşamayı beceremeyen
Düzgünce ölmeyi ne bilir?
* * * * *
❝...Kolay mı , bilmiyorum şiir yazmak,
bir köşede saklanıp sessizce ağlamaktan?
Ezberimde bu evin ağlanacak her anısı
ve yazılacak her acısı...
Dün gibi aklımda şurada ağladığım ân...
Neyse, daha fazla sayfa kirletmeye gerek yok.
Çünkü, şiir bile geçirmiyor bazı acıları, anladım.
* * * * *
Gel de nefes al şimdi; çekip gitmek yerine...
ki yaşamanın böylesi,
nefes alışverişinden ibarettir...
Hayır, bizim için yaşamak, direnmek değildir!
Direnmek de geçer diye ummak da geçti bizden:
Umut etmek, bir nevi tedrici intihardır, anladım...
* * * * *
Kayıtlara geçsin ve ağıtlara...
Vazgeçiştir bu şiir, bir sürü şeyden!..
Zira beceremedim aşkı, kardeşliği,
Sevmeyi ve sevilmeyi -acı çekmeden-
İnsan, seçemiyor acısını çekeceğini anladım...
* * * * *
Son olarak çiçek istemem.
Mezarıma sadece reyhan ekilsin.
Hiç kimse arkamdan "hayatını kaybetti" demesin;
Sadece "öldü" desin, geçsin.
Böyle hayata bu müstahak, anladım.❞
@havale
·
190 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.