Gönderi
intihar. ölüm. secimler.
bir cogumuzun hayatimizin ozellikle yasamin zor zamanlarinda dusundugu seylerdir bunlar. kimimiz basari olarak gorur dunyada kalmis olmayi, kimimiz ise sonu karanlik olan bu yolculugu bitirmek ister cabucak.
intihar bu gibi durumlarda secilir, zaten bunlari biliyorsunuz. simdi kitaba geciriyorum, spoiler icerecektir, lutfen okuyun, bu uyaridan ziyade ricaya donuyor tam bu noktada. okuyun.
kitabin çoğunluğunun gectigi tren yolculugu bir ölüm metaforu, yolculuk kisileri olume hazirliyor; oldukca komforlu sekilde.
bu komfor benzetmesini bir yandan da dunyadaki yasama benzetiyorum, tren yolculugu bize komfor sunuyor, sonrasinda ise "You’re going to the end of the line" (sayfa 12). yani ölüm.
ek olarak dunyadaki komfor, güzelliğin bir bedeli var. kitapta sayfa 11de "but remember you pay for it. You pay for it all in the end." cümlesi de bunu temsilen.
ek olarak mary'nin ailesinin tutumu uzerine de konusmaliyiz bence. diyaloglarin yani sira fazla umursamazlar. mary gitmek istemiyor, belli bu. zorlanmis.
daha sonra kendi agziyla da soyluyor bunu ana karakter, “You don’t understand.
It’s not my fault I took this train. It was my parents. They wanted me to go" (sayfa 15).
ilk bastaki diyaloglari incelersek de ben, mary'nin etrafa meraki oldugunu fakat karsilik bulamadigini dusunuyorum. her ne kadar kendi secimi olmasa da ailesinin tren biletini almasini durdurmamasinin bir sebebi var. bir tek bu ipuclarina sahibiz asil hayati ile ilgili.
"Mother, I can’t go today. I simply can’t. I’m not ready to take the trip yet.”
pismanligin bir onemi yok, dokuzuncu kralliktan donus yok.
sucluluk, sucluluk, sucluluk.
artik sona gelmeliyim gibi hissediyorum, kitap ile ilgili her sey mukemmeldi. plath'i tanimayan ya da sirca fanusu genel anlamda tatmamis kisilerin bu kitaba siradan bir oyku olarak yaklasmasi normal. bir sey demeyeceğim bu yuzden. sylvia'nin genel duygu durumundan bahsetmeyi baska incelemeye saklayayim. gorusmek uzere.
·
72 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.