Hayatının her anı başlı başına birer sanat eseri olan Hz.Peygamber'i -sallallahu aleyhi vessellem- bir de Necip Fazıl'ın kaleminden dinleyelim. "Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum/Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum" diyen Necip Fazıl hayatının en büyük değişimini Esseyyid Abdülhakim Arvasi -kuddise sirruh- ile tanıştıktan sonra yaşar. Kendi deyimi ile Efendisinin "ruhuna çaktığı temel çivisi" Necip Fazıl için "Öteler öteler gâyemin malı/Mesafe ekinim zaman madenim" yolculuğunu başlatır. Efendisinin yakan gözleri Necip Fazıl'ı kül etmiş olsa da, o yeni bir varoluş kayrası içmiştir hem de kana kana… Büyük Doğu marşındaki "Nur yolu izinden git, KILAVUZ’un!/Fethine çık, doğru, güzel, sonsuzun!" dizeleri ise bu yolculuğun manifestosu mahiyetindedir. Ve o; mutlak iyinin, doğrunun ve güzelin en mücessem örneğini takibe davet eder. Çağın mağrur insanlarını, yol üstündeki "Çelik putları" devirip "Solmaz, pörsümez ve bayatlamaz yeniyi" inşa etmeye çağırır. İnsanı hor, hâkir ve bir meta gibi gören her türlü "bâtıl ideoloji"nin, Hz. Peygamberin kılavuzluğunda bertaraf edileceğini ilan eder bir bakıma. "(…) Batı, Batı der çırpınırlar, Batı tükürük hokkasında. Makine dimdik demirden put, insanoğlu ruh laçkasında. Ey insan, sana son sığınak, Son peygamberin hırkasında!" Son Sığınak şiirinin işte bu mısraları, çağın yüzüne vurulan sert hakikatin terennümleridir. Elimizdeki kitap da "Çöle ve bütün zamana ve mekana" inmiş Nur'un büyük bir aşkla, muhabbetle anlatıldığı sanat eseridir diyebiliriz.Bana kalırsa kitapta okunması gereken şey sadece Hz.Peygamber'in hayatı değil. Necip Fazıl'ın O'na -sallallahu aleyhi vesellem- karşı olan hassasiyeti, muhabeti ve O'nun karşısında dile getirdiği acziyeti de örnek alınasıdır. "Keşke sahiden ipek topuğunu öpen bir kum tanesi de ben olsaydım." cümlesinden tutun da kitabın bir çok yerinde Hz.Peygamber'in adını M…. diye zikretmesine kadar. Böylesine bir tevazu ve muhabbet... Bu hususta beni en çok etkileyen cümlelerden bir tanesi de şuydu: "Bu eserin muharririne ne saadet ki, O'nun atlarından birinin ismini taşımaktadır. Necip…" Yani kitapta sadece Allah'u Teala'nın "Habibim" diye nitelendirdiği nebinin hayatını değil, Bir garip Allah dostunun "Gâye, İnsan ve Ufuk Peygamber"e olan muhabbetini de okuyorsunuz. Necip Fazıl, Eserin bir çok yerinde Hz.Peygamber'in o eşsiz hadislerine de başvuruyor. Kim bilir, belki de O'nu yine en iyi O'nun sözleri ile anlatmak mümkün olduğu içindir… Ancak sayfa 398'de Ebu Hüreyre'den alıntıladığı sözde şöyle bir hata mevcut. "Ebu Hûreyre: -Benden fazla hadis bilen yalnız Abdullah b. Ömer. Şu farkla ki o duyduklarını yazardı; bense ruhuma nakşederdim." Burada adı geçen sahabi Abdullah b. Ömer değil Abdullah b. Amr'dır. Arapça عمرو ve عمر kelimeleri birbirine yakın olduğu için Necip Fazıl'ın aldığı tercüme yanlış olabilir. Üstadın farklı ama bir bu kadar da güzel üslubu, kitabı okurken insanı çepeçevre kuşatıyor. Hele ki çoğu cümlenin ardına bıraktığı üç noktanın tefekkürü ise anlatılmaz. İyisi mi siz kitabı alıp okuyun ve bolca da istifade edin derim:) 08.05.2022

Çöle İnen NurNecip Fazıl Kısakürek · Büyük Doğu Yayınları · 202110,1bin okunma

·

303 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nisa