Son Elçi ahitliydi,bağlıydı,sözlüydü... Habibini çok seven Zat, onu dünyanın en güzel evine bağışlayabilirdi ancak. Onun evi Vahyin Evi'ydi. Ve Rabbi ona kadını,güzel kokuyu ve göz nuru namazı sevdirendi...Sevdirilen ilk kadının ismiyse Hatice'ydi. Sığınaktı Hatice Sevgilisi'ne, onun güvenli limanıydı. Hatice'nin kalbi, Allah'ın, Sevgilisi için yar kıldığı mekandı... Allah'ın sevgilisi, Hatice'nin yürek evinde iskan olacaktı... Allah, Sevgilisi'ne bir kadını,Hatice'yi ev kılmıştı... Hatice,kadın ve anneydi. Hatice,muharrik güç ve doğurganlık demekti... Bir gün gözleri bulutlanarak etrafındakilere şöyle demişti Son Elçi: "Allah bana Hatice'den daha hayırlı bir kadın vermemiştir. İnsanlar bana inanmazken,o inandı. Herkes beni yalanlarken, o beni kabul etti. İnsanlar benden kaçarken,o beni varı yoğu ile destekledi. Ve Allah bana,başka kadınlardan değil, Hatice'den evlat ihsan etti." ...Kitap o kadar güzel ki,muhakkak bi incelemesi olmalıydı dedim ama ne yazarsam yazayım anlatamayacaktım.Hz.Hatice annemiz gönül evimde daha büyük bir taht kurdu.Muhakkak okumanızı tavsiye ederim.

Çöl / DenizSibel Eraslan · Timaş Yayınları · 20091,566 okunma

·

240 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.