Gönderi
Babalar ve Oğullar'ın yazarından, büyük Turgenyev'den yine bir baba-oğul hikayesi...
"Benim ilk aşkım olmadı, ikincisinden başladım."
Bu kitaba şu cümle ile ilgili bir şeyler yazmak isterdim ama cümleye çok anlam yüklememe rağmen kendim için anlamlandırmak gelmiyor içimden. Bütün duygulara bakışım öyle değişti ki aşk diye bir şey var mı ondan bile emin değilim. Bir his var tabi onu biliyorum ama ödettiği bir çok bedeli düşününce başka bir his daha olduğunu düşünüyorum işin içinde. Artık ne olduğunu da biliyorum bence. Ego. Güzel şeyler hep başka güzellikleri doğurur. Öyle olmalı en azından. Fakat insanların aşk dediği şeylerin de aşkım diye seslendiği insanların da içinde çoğu kez hiç bir şey görmüyorum. Güzel olan, iyi olan hiç bir şey yok. İçi boş başka bir his daha bilmiyorum. Klasik bir şekilde nefreti ya da birini sevmemeyi daha güçlü buluyorum diyelim. Aşkın içi boşaltılmamış hali muhakkak ki bir yerlerde birilerince yaşanıyor ama bunu artık ne duyuyorum ne okuyorum ne görüyorum. Üzücü.
"Her şeye rağmen" ve "ama" arasına hapsolmuş bir duygu için daha iyisini düşünemiyorum. Bu beni sevgisiz bir insan yapar mı onu da bilmiyorum. Ama bu kitap için, ilk aşk hakkında şöyle bir fikrim ya da hissim var: Eğer birine ilk aşkım diyecekse biri, onu hiç bir şekilde kirletmemiş olmalı. Hatırasını. İlk aşk budur. İlk aşk bence insanın başka birine anlatırken bile gülümsediği bir şeydir. Kalbin ilk kıpırtısıdır. Yani ilk aşk kavuşulmayan, melankoli diye düşünmüyorum ben. İlk aşk insanın kalbini hissettiği o ilk andır işte. Şok sebebidir. Bunun sebebi de kim olursa olsun, nasıl biri olursa olsun ilk aşk o kişidir. İnsanlar burada bile yalancı. Herkes ilk aşkını büyük bir iskelete oturtmaya çalışarak anlatıyor. İlk aşk koca bir olay olacak diye bir şey yok ki. 8 yaşında ilk aşkı yaşayan biri ne anlam yükleyebilir?
YALNIZ ŞUNU BİLİR: Kalbimi hissediyorum. Farklı bir şekilde. Sonra belki evden taşınır, okuldan taşınır, kalır gider bir yerlerde o kişi. İşte benim kanımca ilk aşk bu tip bir şeydir. Öyle ahım şahım, ne bileyim ben 20 yıl aynı insanı sevdim, aşıktım, öldüm, bittim filan değildir bence. Aşkın geneldeki tanımından çok çok farklı olduğunu düşünüyorum ilk aşkın. Çünkü daha ortada hesap kitap yoktur, daha insan olduğunu fark etmemiştir kişioğlu. Bu çok çok çok önemli. Ve yine çünkü insanın ilk aşkından sonra uyanan bir duygusu vardır: EGO. Zaten ondan sonraki hiç bir aşk saf değildir. Aşık olmak ve aşık olunmakla ilgili özel hiç bir şey söylemek istemiyorum ama nerede olursa olsun gerçek bir aşkı tanırım. Çünkü ben kalbi için yaşayan bir insanmışım. O kadar maddi insan tanıdım ki artık bundan, benim saf maneviyat olduğumdan adımın Seren olması kadar eminim. Bu kadar.
·
99 views
O qədər içdən və incə yazmısınız ki,gözüm dolaraqdan oxudum. Sanki yeni bir kitab oxuyuram kimi hiss etdim...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.