sırr-ı itaat
Büyük alimlere tâbi olunmalı hayatta olunduğu müddetçe. Ömür firsat bilinmeliydi. İtaat kullukta en büyük sırdı.
Müritlerime itaat etmeyi sık sık ders veriyordum. İtaat etmeyen ruh itiraz eder, terbiye yoluna giremez ve nefs-i emmareden kurtulamazdı.
Nefis terbiyesinde en önemli husus kişinin itaat sırrını elde etmesiydi. İtaat nefse en zor gelen husustu.
İhlasta en önemli esas tâbi olmaktı. Eğer kişi tâbi olmazsa kendisine tâbi olunan olunurdu. Bu da kişinin benliğini havalandırırdı.
İhlas sırrında en önemli esaslardan biri de muhalefet etmemekti. Muhalefet etmek itiraz etmeyi ve en önemlisi de tenkit etmeyi netice verirdi. Tenkit, ihlası zedeleyen, kişiyi ihlastan alıkoyan en önemli vartaydı. Tenkit, benlik duygusunu geliştirirdi. Tenkit eden kişi nefis ve benlikten kurtulamazdı. Cemaat içinde de en önemli ilke itaatti. İtaat zincirinden çıkan biri tüm cemaatin dengesini ve maneviyatını bozabilirdi. İtaat, cemaati dağılmaktan korurken kişiye de terbiye-i nefs ettirirdi.
Müritlerime ihlası kazandıran, nefis ve benliği terbiye eden esasları sık sık hatırlatıyordum:
1. İtaat ediniz!
2. Bidat çıkarmayınız!
3. Tabi olunuz!
4. Muhalefet etmeyiniz!
5. Sabrediniz!
6. Sızlanmayınız!
7. Sabit kalınız!
8. Ayrılıp dağılmayınız!
9. Bekleyiniz!
10. Ümit kesmeyiniz!
11. Zikir meclisinde toplanınız!
12. Ayrılmayınız!
13. Özünüzü günahlardan temizleyiniz!
14. Kirletmeyiniz!
15. Mevla'nızın kapısından hiç ayrılmayınız!
Sayfa 153
·
118 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.