Item: Bütün Şiirleri
Author: onüç

onüç

@ylnzlryrd·

15 Mayıs 2022 16:03

248 syf.

· Kitabı okudu

Puan vermedi

1. Tecer, şiirlerinde halk için edebiyat yapıp; sanatı milletin hayat damarlarından biri olarak görür. Bir yazısında “Ömrümün sonuna kadar Anadolu’yu dinleyeceğim ve onun sesini dinletmeye çalışacağım.” ifadesi buna kanıttır. 2. Ortaya koyduğu şiirlerin merkezine insanı - özellikle de Anadolu insanını- koyan Tecer, bu insanların yaşadıklarını tüm çıplaklığıyla izlemiş, dinlemiş, içlerinde bulunarak tecrübe etmiş ve onların hayatlarında yer edinen tüm duyguları ürünlerinde yine onlara yansıtmış bir sanatçıdır. Yani Tecer, duygusal bağlamda halktan aldığını halka vermiş, onların hislerine tercüman olmuş bir kişidir. Her şeyden önce kendisinin de halkın bir bireyi olduğunu unutmadan yaşamış, ülküsünün sonuna kadar peşinden gitmiş ve bu sebeple geniş kitlelerce sayılmış ve sevilmiş bir halk adamıdır. 3. Tecer’in şiirlerinde yer alan tüm temalar şu şekildedir: “Aşk ve Sevgi”, “Hayat, Yaşlılık ve Ölüm”, “Tabiat Güzellikleri ve Tabiat Sevgisi”, “Yaşama Sevinci”, “Uzak Diyarlara Duyulan Özlem”, “Yalnızlık ve Gurbet Duygusu”, “Yurt ve Toprak Sevgisi”, “Yiğitlik ve Kahramanlık Duygusu”, “Yoksul ve Çaresiz İnsanlar”, “Çocuk ve Anne” 4. Benim beğendiğim şiirleri: "Nerdesin" Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar: - Nerdesin? Arıyorum yıllar var ki, ben onu, Aşıkıyım beni çağıran bu sesin. Gün olur sürüyüp beni derbeder, Bu ses rüzgarlara karışır gider. Gün olur peşimden yürür beraber, Ansızın haykırır bana: -Nerdesin? Bütün sevgileri atıp içimden, Varlığımı yalnız ona verdim ben. Elverir ki bir gün bana derinden, Ta derinden bir gün bana ''Gel'' desin. Şairin aşk ve sevgi temasında yazdığı şiirlerden belki de en önemlisi ki bu şiiri tüm şiirleri içinde de önemli bir yere sahiptir, “Nerdesin?” adını taşıyan şiiridir. Yüceltilmiş aşk duygusunun hâkim olduğu, beşeri aşktan ziyade başka kutsal değerlere karşı olan aşktan da söz edilebilecek bu şiirde insanın istediği değeri büyük bir özlemle bekleyiş duygusu bütün benliğini sarar. Mutlaka elde edilmesi gereken değere ulaşmak için kişi her şeyi yapmaya, elindeki her şeyi vermeye, gerekli bütün fedakârlıklara katlanmaya razıdır. Şiirde yer alan gaipten gelen ses motifi, belli belirsiz de olsa beklenen bir ses vesilesiyle insanların umutlarını diri tuttuğunu, bekledikleri her ne ise daha güçlü, daha sabırla beklemeye devam ettiklerini gösterir. "Neyleyim?" Sevgilerle geçti bütün bir ömür, Kimi ben sevildim, kimi sevdim ben. Gönlüm, daldan dala, bir kuş gibi hür, Durmadan baharı, yazı sevdim ben. Çiçekler içinde gülü, çiğdemi, Yemişler içinde narı, bademi, Güzellerle geçen her gün, her demi, Sohbeti, meclisi, sazı sevdim ben. Kelebeği gördüm, uçtum güneşe, Pervaneyi gördüm, koştum ateşe, En sonra gönlümü verdim bir eşe Neyleyim? Edayı, nazı sevdim ben Bu şiirde şairin bir ömür muhasebesi yaptığı, bu muhasebe sonucunda ömrünün çoğunu sevmek ve sevilmekle geçirdiği sonucuna vardığı görülür. “Neyleyim?” şiiri, şairin aşk ve sevgiye ne kadar yakın yaşadığını, bu duyguları benliğinde ne denli sık hissettiğini göstermekle kalan bir şiir değildir. Bu şiir, Tecer’in aşk hikâyesinin son durağı, gönlünün son ve ebedî sahibi olan eşi Meliha Tecer’i de andığı bir şiirdir. Şiirde divan şiiri mazmunlarından mum ile pervane mazmunu gözümden kaçmadı. "Eğer Birgün Ölürsem" Eğer bir gün ölürsem gençliğime doymadan Kumral başımı senin dizlerine koymadan Eğer bir gün sönerse gözlerimin ateşi Parlamazsa başımın üstünde aşk güneşi Ölürsem bir gün eğer, Kalbimi kemirip de yiyinceye kadar yer Aşkımın başı için silme beni yadından An beni seherlerde bir kuşun feryadından! An ki, ben ilk aşkımın demlerini yaşadım, Ölürsem bu son aşkım olacak diye şadım. Bir gün gelir yolunun üstündeki serviler, Sana, bu ilk aşkımın mısralarını söyler. Dudaklarım toprağın altında çürüse de, Ruhum sarhoş gibidir ezeli bir busede. Görünmez ellerimden ürpersin diye tenin, Bırak mehtabı olsun omzunda bir tül senin. Aç pencereni ılık bahar akşamlarında, Benim öksüz ruhumdur çırpınan camlarında! Beni an, senden başka yok beni anacak, Yanmazsan sen de eğer, gençliğim hep yanacak. İnan senden başka yok gönlümde kimseye yer, Fakat, sen de anlamazsan beni, ölürsem eğer... Anlamazsan, ölürüm de gençliğime doymadan, Kumral başımı senin dizlerine koymadan, Dağılırsam bir avuç toprak gibi sellerle, Gönlünde en samimi en coşkun emellerle Kuracağım türbeyi günahın devirmesin. Bana vereceğini Allah sana vermesin. Fakat düşün ki, sen de kalbimde gömülüsün, Ben ölürsem demek ki sen de artık ölüsün, Kim senin gözlerini mehtapta yad edecek? Kim sana bu feryadım gibi feryad edecek? Kim senin saçlarını övecek uzun uzun? Korkum budur ki bir gün sen de unutulursun! Eğer bir gün ölürsem gençliğime doymadan Kumral başımı senin dizlerine koymadan Eğer bir gün sönerse gözlerimin ateşi Parlamazsa başımın üstünde aşk güneşi Ölürsem bir gün eğer, Kalbimi kemirip de yiyinceye kadar yer Aşkımın başı için silme beni yadından An beni seherlerde bir kuşun feryadından! Tecer, bu şiirinde aşık-maşuk-rakip imajını çok ince işlemiştir. Burdaki rakip bir şahış değil ölümün ta kendisidir. Şair ölünce sevdiği kadın tarafından unutulmaktan, aynı zamanda gençliğine doyamadan ölmekten ve aşk güneşinin sönmesinden endişe duymaktadır. Aklıma getirdiği şarkı: Ölünce Sevemezsem Seni youtube.com/watch?v=Pk1yca_...

Bütün ŞiirleriAhmet Kutsi Tecer · Bilge Kültür Sanat · 2016278 okunma

289 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

onüç