"Sevmek bir sanat mıdır? Öyleyse eğer bilgi ve çabaya gereksinimi vardır. Yoksa sevgi kaderin bir lütfuyla şanslı olanların kapıldığı tatlı bir duygu mudur?" İnsanlar sevgiye açlar, sevilmek ister ama sevgiye ilişkin bir şeyler öğrenmeye yanaşmazlar. Sevme eyleminden çok sevilmeyle ilgilenirler. Önemli olan nasıl sevilir olabilecekleridir. Bu amaca ulaşmak için de başarı statü güçlü olmak gibi çeşitli yollara basvururlar. Çünkü insanlar sevgi konusunda öğrenilecek bir şeyin olmadığını düşünür. Genellikle sevgi sorunu bir yetenek sorunu degil bir nesne sorunu olarak görülür. Yani burda yatan düşünce sevmenin kolay fakat sevilecek doğru nesneyi bulmanın zor olduğudur. Günümüzde de böyle değil mi aslında doğru insanı bulma gayesiyle nesneye yöneliyoruz hep ama kendimize baktığımızda sevme edimini öğrenip uygulayabilir muyuz ya da ne kadar kavrayıp gerçekleştirebiliyoruz? Sevgi de yaşamak gibi bir sanattır. Ama "Başarı itibar para güç hemen hemen tüm enerjimizi bunları nasıl elde edeceğimizi öğrenmeye harcarız. Sevmeyi öğrenmeye ise verecek hiçbir şeyimiz kalmaz." Fromm sevginin varoluş sorununa olgunlaşmış bir yanıt olduğunu söyler. "Olgun sevgi kişinin kendi bütünlüğünü bireyselliğini koruyarak gerçekleştirdiği birliktir. Sevgi kişiyi diğer insanlardan ayıran duvarları yıkan onu diğerleriyle birleştiren insanın içindeki etkin güçtür. Sevmek edilgen bir duygudur bir seyin içinde olmaktır bir şeye kapılmak değil. Sevmek almaktan önce vermekle ilgilidir." Sevmenin etken özü ilgi, sorumluluk, saygı ve bilgiye dayanmaktadır. "Çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. Sevgi sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken ilgilidir." der Fromm. Sevginin tek bir kişiye yönelik değil tüm dünyaya yönelik olduğunu söyler. "Eğer birini seviyorsam herkesi seviyorumdur; dünyayı, yaşamayı seviyorumdur. Eğer birine "Seni seviyorum" diyebiliyorsam, "Sende herkesi seviyorum, seninle tüm dünyayı seviyorum, sende aynı zamanda kendimi de seviyorum" da diyebilmeliyim." Bir başka bölümde anne babayla çocuk arasındaki sevgiden bahseder. Anne sevgisi koşulsuzdur. Ona sahip olmak için onu haketmek icin hiçbir uğraş gerekmez. Varolmak yeterlidir. Baba sevgisi ise koşullu sevgidir. "Seni seviyorum çünkü umutlarımı gerçekleştiriyorsun; çünkü görevini yapıyorsun, çünkü beni seviyorsun" a dayanır. Anne babayla çocuk arasındaki sevgi, kardeşlik sevgisi, anne sevgisi cinsel sevgi, kendini sevme tanrı sevgisi gibi sevgi biçimleri hakkında da daha detaylı güzel bilgiler kitapta mevcut. Ben her şeyden tek tek bahsetmek istiyorum aslında ama tabii ki bu mümkün değil baya da uzun bir inceleme oldu. Yine de son olarak kendini sevme konusundan biraz söz etmek istiyorum ki önemli bi konu bence. Kendini sevme Başkalarını sevme erdem sayılırken insanın kendini sevmesi günah kabul edilmiş. Calvin kendini sevmekten veba diye bahsediyor, Freud' a göre ise kendini sevme narsisizm ile eş değer. Kendini sevme bencillikle eş görülmüş insanın kendini sevdiği oranda başkalarını daha az seveceğine inanılmış hep. Birinin çok olduğu yerde diğerine az rastlanır deniyor. Ama From da diyor ki "Eğer bir insan olarak komşumu sevmem bir erdemse bir insan olduğuma göre kendimi sevmem de bir erdemdir. Beni içine almayan hiçbir insan kavramı yoktur... Kendime duyduğum sevgi, başkalarına duyduğum sevgiye koparılmayacak kadar sağlam kaynamıştır." Aynen öyle.. İnsanın başkasına sevgi duyabilmesi icin aynı oranda kendini de sevmesi gerektiğine inanırım ben de hep. Sevmek bir sanattır bu sanatı icra edebilmek de diğer sanatlarda olduğu gibi disiplin yoğunlaşma sabır ve ilgi gerektirir. Kişi bunları tüm yaşamında da uygulamalıdır. Sevgiyi uygulayabilmek için insanın kendi narsizmini yenmesi gerekir aynı zamanda. Sevgi bütüncüldür. Dünyaya, yaşama, yapılan işe, kişinin kendine yönelmesi gerektiğiyle ilgilidir. Fromm kişinin aynı zamanda sevgiye ulaşabilmesi için belli bir olgunluk düzeyine erişmiş olması gerektiğini söyler. Kendi kişiliğini bütünüyle yaratıcı yönde geliştirmesi gerekmektedir. "Sevgi ancak iki insan birbirlerine varlıklarının özünden bağlanır, her biri kendini varlığının özünden tutarsa gerçekleşir. İnsan gerçeğinin de canlılığının da sevgisinin temeli de işte bu "özden tanıma" deneyimidir. Bu da son alıntım olsun. Yazdıkça da ne yazdım ama.. İşin içinden çıkamam diye sürekli erteliyordum bu incelemeyi. Ama üzerine söylenecek anlatılacak o kadar çok şey var ki.. Mutlaka okunması idrak edilmesi gereken bir kitap. Sevginin ne olduğu nasıl yaşanması gerektiğine dair rehber niteliğinde.. Lütfen ama lütfen okuyun derim bu kitabı.

Sevme SanatıErich Fromm · Say Yayınları · 202018,6bin okunma

·

315 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve