Hüzünlü Ev, Patrick Modiano’nun ilk dönem eserlerinden. 
Alper Bakım çevirisi, Şirin Etik editi ile yeni yayımlandı.
Cezayir Savaşı’nın sürdüğü altmışlı yıllarda anlatıcı Victor Paris’ten kaçarak bir sınır kasabasına yerleşiyor. Yvonne adlı bir kadınla ve onun arkadaşı Meinthe ile tanışıyor. Geçmişe dönük bu zamanları anlatıyor. Modiano’nun alemetifarikası bellek, hatırlama ile inşa ettiği anıları okurken karekterlerin kimlikleri, hayatlarıdaki gizler açığa çıkıyor.
Okuduğum üçüncü Modiano kitabı, diğer eserleriyle ortak noktalar olduğu gibi ayrıştığı noktalar da var.
Zamanla Modiano üslubunu eksiltmiş. Sonraki eserlerinde kimlik arayışı, bellek, anımsama daha öne çıkıyor ama olayları daha hızlı geçişler ile anlatıyor. Savaş döneminde kaybolan insanlar, kimlik değişimleri, sınırlardan kaçış Modiano’nun röportajlarında da belirttiği gibi üzerinde durduğu bir konu. Hüzünlü Ev’de de bu izlekler olmakla birlikte diğer kitaplarında daha belirgin. Hüzünlü Ev daha alışılmış hikaye yapısında. Bu açılardan Modiano’nun diğer kitaplarıyla sorun yaşayanlar bu kitabını sevebilir diye düşünüyorum.
Karanlık Dükkanlar Sokağı ve Mahallede Kaybolma Diye kitaplarında anlatıcı kendi geçmişini anımsamaya çalışıyor, bilinmezlik var. Hüzünlü Ev’de ise anlatıcı geçmişi anımsamakla birlikte kayıp bir kendi kimlik arayışı yok, odak noktası o dönem birlikte olduğu insanların kim olduğunu çözmeye çalışması.
Modiano’nun en sevdiğim yönlerinden biri hatırlama eylemini gerçekçi aktarması. Anlatıcı her şeyi bilen ya da her konuda fikri olan bir kişi değil. Önemsiz bir detayı hatırlarken, önemli bir detayı unutuyor, sonra hatırlıyor, kişiler hakkında her zaman fikri yok, zihninde çözüme ulaştıramadığı sorular ve anlamlandırmaya çalıştığı konuşmalar oluyor. Sanki okur olayların sır perdesini anlatıcı ile birlikte aralıyor, o zihinsel süreçlere okuru dahil etmeyi çok iyi başarıyor. Seviyorum Modiano’yu.
·
683 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.