Kaspar, Orada durur, sahnede, hareket etmeye başlar, konuşmaya başlar, aynı cümleyi tüm olası halleriyle söyler. “Başka birinin bir zamanlar olduğu gibi biri olmak isterdim.” Yürür, olaylar bölünür, kanepeye doğru gider, masaya doğru , sandalyeye, sehpaya, salıncaklı koltuğa doğru gider. Etrafına bakınır, sessiz oturur, sahne aydınlanır, sahne kararır, ayakkabı bağcığı acı verir, suflörler telkinde bulunur, ayakta durur, yatar, konuşturulur, konuşmaya başlar, kendini duyurmak ister, düzgün cümle kurar. Kendine her şeyi başkalarına ise hiçbir şey söylemeyen bir cümleye sahip olur, cümle ile siz olabilir, nesnelerle bütünleşebilir, deli olabilir, deli kalabilir, her düzeni bir düzensizliğe sokabilir, cümle ile hatırlayabilir, kendini duyabilir, cümle acı verir. Cümleden ilk sapma meydana gelir: “Bir zamanlar başka birisi olduğu gibi başka bir olmak isterdim.” Cümle artık onun olmamaya başlar, nedendir, ne zamandır, ne, nerededir. Emir cümleleri gelir: otur, düzenle, ayakta dur… Masadan tiksinir, sandalye ve masa olmadığı için süpürgeden tiksinir, süpürge sandalye olmadığı için ayakkabı bağcıklarından tiksinir, bir masa olmadığından süpürgeden tiksinmez,….sözcüklerden ne anlama gelmediklerini bilmedikleri için tiksinir. Sözler ve şeyler, cümleler… Düzgün bir cümle kurar: “Uzaklaştığım o zamanlarda hiçbir zaman başımda bu kadar çok ağrı hissetmedim ve şimdi burada olduğumdan beri bana hiç bu kadar işkence edilmemişti” sahne kararır. Konuşabildiğinden beri düzenli olarak ayağa kalkabilir, ama ilk kez düşmek acı verir. Nesneler düzenlidir, Kasparlar çoğalır, cümleler çoğalır, susar, sessiz kalır, nesnelerle konuşur, sahne aydınlanır, sahne kararır, projektör tutulur, ben sözcüğünü keşfini hatırlar, nesneler komik ve tuhaf olmaya başlar…. Ben Olmak Sadece Keçiler ve maymunlar sözleri ile biter kitap. Modern insanın çaresizce topluma ve düşünceler içine atılışını anlatır, yazarın kişiliği Sırp savaşı nedeniyle hep tartışma konusu olsa da anlattıkları bir toplumun özeti gibidir. Nesnelerden bıkmış, toplumdan bıkmış, insanlardan ve kendinden bıkmış bir bireydir kahramanı. Ona kahraman da denilemez aslında, dil işkencesi çeken biridir. Dil ne kadar kıymetli ise de o kadar kötüdür belki de. Başkalarının ne söylediğini anlamaya başlamak, anlamak, anlama sonrası en zor dönemlerdir. Tüm bunlar Sartre’ın başkaları cehennemdir düşüncesini akla getirir. Ancak kitapta cehennem olan sadece başkaları değil, nesneler ve kendisidir de aynı zamanda. Varlık ve birey üzerine bir isyan gibidir. Doğal bir şey yoktur kitapta, sevgi yoktur, aşk yoktur, yaratma yoktur. Anlama anlam verme ve taklit etme vardır, yansıtma ve yok etme de cabası. Başka bir canlı yoktur, örümcek, karınca, çimen,…. Dünya Kaspar'ın dünyasıdır. Dilde yeni anlamlar yaratılmış bile olsa, ruh hali acıklıdır. Örüntüyü etkili ve zekice kurgulanmıştır, fikir orijinal ve konu çekicidir.

KasparPeter Handke · De ki Yayınları · 200747 okunma

·

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

lekton