Həyatın ucqarlarında bir yarımadaya
Yığılmış boş çoxluq
Bir tərəfdə sivilizasiya səsləri
Qalanında yoxluq..
Tox adamların aclara diş göstərmədiyi
Ümidlərin yeyələriylə ölmədiyi
Ağ şəhər, qara şəhər
Ödü ağrıkəsicisiz götürülmüş
Mədəsi xora şəhər,
Uzaqdan necə də ulu görünür.
Üzüm tənəyi.
Sudan əlini üzmüş,
Gələcəyi azmış adamlar sanı
Üzünü inanmadığı Allaha tutub
Hər balasını dünyaya son ümid kimi gətirir
Özü ən ucqardaki ən axırıncı bazara kimi çıxarır, satır.
Qayıdıb, hamı ölənə kimi yatır.
Laylay dedim yatma heç,
Qızıl gülə batma heç.
Başqa bəndin qalmayıb
Cavab:- A Ölüm,-seçç...mə.
Getməyə tələsmə, daha heç bir yol sizə aparmır,
Elə üz üzəykən əvvəlcə pisdən yaxşını
Çirkabdan təmizi
Neftdən dənizi
Səndən məndən bizi ayır.
Pas atmış dəmir darvazalı qəsr,
Özünü arada torpaq kimi aparan qum.
"İyirmi birinci əsr"
stansiyasından 2 əsr əvvəldə yerləşən
Dəniz qoxusunun sintetik əvəzedicisindən bihuş bağ əhalisi.
Qara-qışqırıq cəngisi, post-dənizə plansız hücum.
Tut əlimi, suya girəndə gözlərini yum.