Ne kadar çok yükü var şu dünyanın. Ne koşturması biter, ne yorgunluğu. Yaşıyor olmanın bedelini öder insanoğlu. Yaşadıkça yorulur. Yoruldukça tükenir. Farkına varamadan tüketir ömür diye bahşedileni.
Biraz dursak , duysak, durulsak, anlasak, hissetsek zor kolaylamaz mı? Ne yaptık mesela yükümüzü hafifletmek için? Ne kadar aradık kalbimizi ve ne kadar işitebildik bize söylediklerini? Ne kadar güzellik ektik ona ve filizlenmesini bekledik umutla? Ne kadar inandık ve samimiyetle yürüdük inandığımız yolda…
Onca zoruna rağmen mucizeler var bu dünyayı yaşanır kılan. Seni duyan, anlayan, seninle aynı dili konuşan, baktığın yerden bakan, seni olduğun halinle değerli bulan, var olduğu için sana huzur katan var. Güzeli arıyorsan güzel bakmayı bilmelisin. Kalbinin güzelliğini keşfetmelisin.
Böyle güzel iki gönül. Tertemiz aşkla yanıyor. Ama onların mucizesi gerçek olamıyor. Kötülüğün koyduğu kuralların kadını köle kabul etmesi , söz ve seçme hakkı tanımaması yüzünden hem de. Tam mucizesini bulmuşken, acıya mahkum ediyor iki genci de. Dünyayı daha yaşanabilir kılmak mümkünken dünya engel oluyor onların mutluluğuna. Ne büyük acı…
Halil Cibran’ın kendisini anlattığı hissine kapıldım okurken ve o kadar güzel anlatmış ki hem Selma’nın hem de ona aşık gencin acısını çok derin hissettim. Bu kadar güzel ve birbirlerine tertemiz aşkla bağlı oldukları için onlara hayranlık duyarken , kaderlerine razı gelişlerine içerledim. Ve Selma’nın acıyla yakarışını tekrarladım içimden , “Acı bana Tanrım ve bütün kırık kanatları güçlendir.”
Kitapta çok fazla etkilendiğim, üzerine düşündüğüm cümleler oldu. Genel olarak kitapta duygu yoğunluğu fazla. Gerçek aşkın yüceliğini de çok yoğun hissettiriyor yazar. Ve bütün bu yoğunlukları çok etkileyici bir dil kullanarak anlattığı için sarsıyor okuyucuyu. Dolu dolu bir kitaptı ve birçok yönden iz bıraktı.
Yüreğine sağlık yazanın da, okumama vesile olanın da
Teşekkür ederim ve herkese tavsiye ederim. 
Kırık Kanatlar 
Halil Cibran
·
99 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.