Furuğ... öyle kelimelerle anlatılmaz, bir kere şiirlerinde kaybolsanız çıkamazsınız içinden, bazen oturur saatlerce okursunuz, bazen öyle bir sarsar ki yüreğinizi, kaçarsınız şiirlerinden Furuğ’un. Furuğ’u farklı kılan, kaleminin sınır ve çizgi tanımaması. Önce aşkına “Esir” düşen sonra “Duvar”larını yıkıp yükselen ve “İsyan” eden, sonra “Yeniden doğan” ve “Soğuk mevsimin başlangıcıyla” bu dünyaya veda eden Furuğ... Furuğ’un 5 şiir kitabı vardır: Tutsak (Esir) Duvar İsyan Yeniden doğuş İnanalım soğuk mevsimin başlangıcına Furuğ’un “Tutsak” kitabında, şiirlerinde umutsuz bir aşkın kırıklıkları, terk edilmiş, yalnız bir kadın görüyoruz. Bu kitapta daha çok bedensel aşkı tasvir etmiş. Sevdiğini bekleyen bir kadın, sonra sevdiğiyle geçirdiği aşk dolu anlar ve... ya hayaldir, ya da mazide kalmış, şimdi sadece hatırası kalan... Bir sonraki şiir kitabında (Duvar) duygular daha farklı bir şekilde ortaya çıkmış, kelimeler ve şiirler olgunlaşmış, bedensel aşktan söz etmiyor Furuğ. Sanki aşkı onu daha yükseklere götürmüş. Doğadaki güzelliklerden söz ediyor, ayrıntılarına kadar: su, dalgalar, güneş ışınları, sonbahar, yıldızlar, renkler...ve bunlardan yola çıkarak duygularını beyan ediyor, daha doğrusu, duygularını ve doğayı karıştırıyor kelimelerle, bazen kendini ya aşkını bu güzelliklere benzetiyor. Bir şiirinde Leyla ile kendini kıyaslıyor, aşkına meydan okuyor: Leyla da kim? bu baktığın gözler benim gözlerim. Eğer Leyla’nın gözlerinde gece başladıysa, benim gözlerimde aşk ateşinden güller açıldı. CESUR KADINSIN FURUĞ! “İsyan” kitabında, adından anlaşıldığı gibi Tanrı’ya isyan ediyor şair. İçindeki huzursuzluğundan söz edip, serkeş ruhunun haykırışlarını kalemine geçiriyor. Her sayfasında yüreğinde yatan feryatlar duyuluyor. Sonra aşkından kalan küller kaleme dökülüyor. Umutsuz hayaller, gölgelenmiş hatıralar... yüreğini döküp uzaklaşıyor, adeta aşkına veda ediyor Furuğ. Bu vedadan sonra güya bir huzur kaplıyor ruhunu, içindeki yaşam heyecanından söz ediyor. Yüreğinde yeni bir hayat filizleniyor ve böylece “Yeniden doğuş” kitabını kaleme alıyor. Yüreğini doğadaki güzelliklere açmış ve en ince ayrıntılarına kadar şiirlerine yansıtmıştır. “İnanalım soğuk mevsimin başlangıcına”: eserin adı gibi, kitap, soğuk ve hüzünlü başlamış, dünyadaki her kötülüğü görüp yaşamış bir kadın... bunu anlatmak zor bu yüzden şairin kendi yazdıklarını getiriyorum: ve bu benim yalnız bir kadın soğuk bir mevsimin eşiğinde yeryüzünün kirlenmiş varlığını gökyüzünün kederli ve yalın umutsuzluğunu ve bu betondan ellerin güçsüzlüğünü anlamanın başlangıcında... Ve kitap hüzünlü bitmiş. Bitmiş miydi acaba? Çünkü Furuğ bu kitabı yazarken gözlerini bu dünyaya kapattı, ama adeta son noktasını koyup da göçmüş şair: içim sıkılıyor içim sıkılıyor avluya çıkıyorum ve parmaklarımı gecenin gergin teninde gezdiriyorum ışıklar sönük ışıklar sönük kimse beni güneşle tanıştırmayacak kimse beni serçelerin davetine götürmeyecek kuş ölümlüdür sen uçmayı hatırla

Bütün ŞiirleriFuruğ Ferruhzad · Ayrıntı Yayınları · 2019246 okunma

·

371 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyla