Cumhuriyet Dönemi Edebiyatının en önemli isimlerinden Özdemir Asaf‘ın kızı Seda Arun'un başına gelen edebi bir olay!.
Bir ilkokul, okulun ilk günü.
Birinci sınıf, öğretmen "Şiir bilenler parmak kaldırsın" der. Parmak kaldıranlar bir elin parmaklarını geçmez.
Öğretmen sırayla hepsini tahtayla çağırır.
Tahtaya kalkan her çocuk, başı ile sınıfı selamladıktan sonra şiirini okur.
Biri Atatürk ile ilgili şiir okur, biri 23 nisan, öteki 19 mayıs, bir diğeri 29 ekim, kimileri de annem, okulum, öğretmenim.
Her şiir okuyan büyük alkış alır.
Seda'nın okuduğu şiir
Sıra Seda'ya gelir. Seda tahtaya koşar, büyük bir sevinçle.
Bir şair olan babasının arkadaşlarının evlerini ziyaretleri sırasında, babasının çok sık okuduğu bir şiiri ezberlemiştir Seda.
Babasından büyük ve önemli şair yoktur elbette ki Seda için.
Ölebilirim genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşamüstü düşündürebilirim.
(MESAJ ŞİİRİ)
Sınıftaki bir sessizlik olur. Alkış bekleyen Seda da şaşkındır.
Sessizliği öğretmen bozar ve sorar:
"Sen bu şiiri nereden biliyorsun? Kim ezberletti bu şiiri? Kimin şiiri bu?"
Seda:
“Babamın.”
Öğretmen:
“Baban ne iş yapıyor?”
“Matbaacı.”
Öğretmen:
“Babana söyle, yarın okula gelsin.”
Babasının ününü sonra öğrenir
Seda akşam eve gider gitmez olanları babasına anlatır. Babası güler, yalnızca güler.
Seda Arun sonra şöyle der: "Babamın Özdemir Asaf olduğunu öğrenmem için ilk kitabının basılmasını beklemem gerektiğini o günlerde bilmiyordum."
·
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.