Yazın gelişi benim için kedileşmeyi de beraberinde getirir. Nedir kedileşmek? Yaz havaları bastı mı bir hâller gelir, oradan oraya koşturmak yerine serin ağaçların, ya da evin içinde dolanasım, biraz oraya biraz buraya bakasım, sabahları güneşin altına, akşamları gölgeye uzanasım gelir. Sokaktan geçenleri izlerim, Cihangir'de yere yakın minderli kafelere oturup etrafa bakınırım. Geyik'teki kedilerden pek farkım kalmaz. Esasen kedileşmek keyif düşkünlüğünün, yavaşlığın, sefaperverliğin üstadı kedilere benzemekten ibaret. Kışın hengamesi, baharın neşesi ve sonbaharın melankolisi bambaşka ruhsal ve duygusal vaziyetlere gebe. Fakat yaz benim için durgunluk. Kuvvetli rüzgârlar değil sahile usulca vuran dalgalar; şemsiye gölgesinde uyanıp ayılmak için biraz su biraz bira yudumlamak; burnum ve yanaklarımdan yanmaktan gelen radyoaktif sıcaklık dışavuruken akşamüstü hava ağırlaştığında tabaktaki karpuz çekirdeklerini saymak; şehirdeyken yazlığı düşünmek, yazlıktayken hiçbir şey düşünmemek. Kedi gibi yaşamak yani, biraz umarsız biraz keyfekeder, biraz tembelcesine. Bi de ağaçlar bi de ağaçlar. Etrafımız İstanbul içinden başlayıp dışına taşan festivaller, mahalle aralarına sızan konserlerle dolmaya başladı. Hal böyle olunca tatlı bir gölgelikte akşam olsun istiyorsunuz. Akşama kadar bu ağaçların altında mektuplarımı okuyayım! Oh kimse bana dokunmasın.. hani Sevim Burak, Everest My Lord - İşte Baş İşte Gövde İşte Kanatlar’da ,diyordu ya “... Ne güzel ağaçlar. Bana kalsa burada sabahlarım. bıraksalar cennet gibi yer.” Diye. İşte öyle. “Ciğerlerimin hava, dağlar, ağaçlar ve insanlardan oluşan manzarayla dolduğunu hissettim. -Mutlu olmak bu işte,- diye düşündüm.” Slyvia da böyle diyordu. O da bir ağacın gölgesinde kendi ruhunu gördüğünden olacak…. Hiçbir şey düşünmek istemiyorum, pembe-beyaz çiçekleriyle soluk alan bir ağaçtan başka. Güneş ışıklarının uzun sarı çizgiler oluşturup üzerimize süzüldüğü anda, güzel bir ağacın parıltısının ne kadar içimi açtığını düşünmek istiyorum sadece. Ihlamurlar yine çiçek açsın, o ellerinin değdiği, kokusu evini sarsın diye her yere saçtığım lavantalar her yerde koksun yine.. derin boşluklarımızın yerini derin soluklarımız alsın. Böylece yaşanacak güzel şeyler olsun hep. Yazın bu ruhu adına daha hafifinden keyif almalık bazı iştah açan şeyler bunlar işte benim hayatım. Ağaçlar kitabı için delice heyecanlıydım tıpkı bu sabah olduğu gibi bir sabah güzel bir mektupla kapımdaydı, temelini beraber attığımız dostluğun, tüm keyif dolu yanlarından sorumlu Psyche’mle yazı yaz etmek için ağaçları da ortak ettik keyfimize, gündemden kopmamak için raporumu veriyorum size, keyifli günler herkeseee :)
🌳🫶🏻