Karaladım işte bir şeyler... (:
BİR DEFTERİN SONU
Bir defterim vardı benim. Adı Aşk'tı. İlk kapağı açıp da bir şeyler yazmadan önce, nasıl da masum ve korkaktım. Bir süre açmadım o defteri. Sonra bir gün aniden açıvermiştim ve doldurmaya başladım. İlk satırlar güzeldi, mutluydum, keyifliydim yazarken. Biraz daha yazmaya devam ettikçe bana acı vermeye başladı bu satırlar, korktum kapatıverdim o an defteri. Ne oluyordu böyle? Güzel başlamıştım oysaki. Neydi bu şimdi içime sinsice giren bu acı? Ben neden ağlıyorum sahi? Satırları doldururken gelen bu davetsiz acı da neyin nesi? Toparlanamadım bir süre bu kalbime giren sancılar yüzünden. Üzgündüm aslında, yarım kalmıştı o satırlar, böyle kapanmamalıydı o sayfalar, o kapak.
Bir süre uzak durdum o defterden. Günler, aylar, yıllar geçti belki de. Unutmuştum hatta varlığını belirli bir süre. Sonra bir gün ansızın yine kendimi buluverdim onun satırlarında bir şeyler yazarken. Noluyordu ki bana? Neden bu defter yine açıldı ki şimdi diye düşünüyordum ama sormayın keyfime. Nasıl keyifle, otuz iki diş sırata sırata yazıyorum ben yine satırları. Bu sefer o acıyı çekmediğimi hissediyordum ve çekmeyeceğimden de emin adımlarla yazıyordum da yazıyordum bir şeyler. Ama felek durur mu? Geldi yapıştırdı yine bir tokat, ben yine neye uğradığımı anlamadan o defterin karşısında kendimi acılar içinde buluverdim. Ya neden ama, neden bana acı veriyordu bu deftere bir şeyler yazmak? Ve yine dayanamadım o acıya, kapattım yine defteri, hatta fırlattım attım kendimden epey bir uzağa. Lanetler yağdırıyordum, bu deftere bir şeyler yazmak neden canımı bu kadar yakıyor, neden ağlamaktan kendimi alıkoyamıyorum diye. Sakinleşemiyordum, öfkem dinmiyordu bu deftere karşı. Bir lanet vardı sanki onda. Bu lanet, yakıyordu beni fazlasıyla. Aslında bir yandan yazmak istiyordum ama bir yandan da o verdiği acıdan dolayı ondan nefret ediyordum. Almadım onu fırlattığım o yerden. Cezalıydı, kalbime zarar veriyordu.
Gel zaman git zaman, yine düştü bu defter aklıma. Aradan da o kadar vakit geçmiş, n'olacak acaba, yine bana acı verir mi ki diye meraktan sürekli onu düşünür oldum. İçim içimi yiyordu, uzaktan uzaktan bakıyordum ona, o fırlattığım yere doğru. Bir büyüsü vardı da beni çekiyor gibiydi. Tabi bende ki bu merak da başa bela cinsinden. Vardım gittim yanına. Baktım ona uzun uzun. Açıp açmamak konusunda saatlerce, günlerce ve haftalarca düşündüm, düşündüm, düşündüm. Sonra uzaklaştım yine ondan. Yok dedim ya uzağımda kalsın ben böyle iyiyim gibi sanki. Ama yok anacım yok, benim aptal hislerim başladı yine vurmaya. Düştü yine aklıma o defter. O bana bakıyor, ben ona. Çekim gücü diye bir şey var kesin ondan bana. Ne olacaksa olsun ya dedim ve aldım onu elime. Aşk defterim yine elimdeydi işte.Açtığımla elimi yakması bir oldu ateş gibi. Beklemiyordum ki ama ben bu acıyı yeniden.. Daha ilk sayfaları yazabilmişken 26. sayfasında kalıp fırlatıp atmıştım ben onu. Doldurulacak daha çok satırlar, sayfalar vardı oysaki. Yine denedim açmayı, yine, yine. Yok olmadı, açmamla canımın yanması hep bir oluyordu. Artık gücüm kalmamıştı. Bu defterden kurtulmam gerekiyordu. Bana acıdan başka hiçbir şey vermiyordu ki... Son gücümle aldım yine onu elime. Sondu ama bu emindim. Bu sefer ben onu yakacaktım, o beni değil. Alevi fazla çıkan bir çakmağı da alıp, verdim ateşe onu. Çok canımı yakmıştın sen, artık yanacak gücüm kalmadı. Yanma sırası sendeydi deyip verdim yakıverdim, yakmıştım işte seni acımadan. Fırlattım attım ivedelikle yere. Yan artık, yok ol sonsuza dek diye bağırdım alevlere doğru. Döndüm arkamı gittim sonra. Ben, içi güzel satırlarla dolacak bu Aşk defterini, böyle kapatıp yaktım işte. 26 sayfası dolabilmişken yakıp attım ve ardıma bile bakmadan ondan uzaklaştım...
Elveda Aşk defterim. Canın cehenneme!
Seren K. 😊
··
7,6bin görüntüleme
Son cümlesine kadar okudum :) noktasını da ben koydum. Yani beğendim. Yakılmış bir aşk defteri ya da acı verilen şey beğenilir mi. Beğendim valla. Zira an içinde cana bulaşan acı canın varlığına işaret eder. Acı var olan, var olanın ağırlıpı kuvvetti kadardır.
Eğer acı var ise orda yaşam canlılık vardır.. Aşkta acıya yer verilmesi hikmetsiz sebebsiz değildir.. Acı veriyor diye defter değil, kitaplaşmak üzere olan can yakılmış.. Geçti mi acaba acı.. ✍🏻
Geçti :) ne acı kaldı ne de hatıralar. Hepsi kül olup gitti. Kıvılcımı dahi kalmadı
Kalemine sağlık. Çok güzel . Devamını bekliyorum 🤗
Teşekkür ederim 🙏🏻 devamı olur mu bilmem. Kafama esti yazdım öyle rastgele
Yüreğinize sağlık zaman zaman gerildigim zaman zaman umuda kapildigim çok güzel bir yazı olmuş.keşke yanmasaydı diye düşünüyorum.belkide mutlak biten sonlari seven birisi olmamdan kaynakli olabilir.yazilariniz devamini dilerim..
Duygularını gayet güzel aktarmışsın. Kalemin güçlü. Yüreğin kalemin kadar güçlü olmayınca duygusallık fazla basınca ortalık alev almış. Olsun hayırlısı ama yazmaya devam bence...
Bazen kalp, beynin önüne geçebiliyor işte. Roller tekrardan değişince farkına varıyor insan. Teşekkür ediyorum yorumunuz için.
Rica ederim. Kalp mi beyin mi aslında tartışma konusu...
Geçti ve gitti..
Pek:)
lütfen sma hastası bir bebeğimizle ilgili paylaştığım yazıyı paylaşır mısınız maddi desteğe çok ihtiyacımız var lütfen elinizden geldiğince de maddi destekte bulunur musunuz maddi destekte bulunursanız dekont atabilir misiniz bebeğimiz çok acı çekiyor lütfen bebeğimize destek olun 🙏🏻
Yanıyor defter senin yandigin gibi alev alev
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.